به گفته کارشناسان مدیریت فرآیند به کارگیری مؤثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه‌ریزی، سازماندهی، بسیج منابع و امکانات، هدایت و کنترل است که برای دستیابی به اهداف سازمانی و بر اساس نظام ارزشی موردقبول صورت می‌گیرد.

در این یادداشت با اشاره به کارهای انجام نگرفته به این موضوع اشاره می‌کنیم چرا تعدادی از مدیران شاغل در دیواندره نتوانستند این شهرستان را در مسیر توسعه قرار دهند یا حداقل در تعدادی از حوزه‌ها موثر واقع شوند.

متاسفانه با توجه به اینکه مدیران در این شهرستان بعضا بر اساس ارتباطات حزبی و شخصی و دخالت نمایندگان به سمت مدیریت گمارده می‌شوند تغییر و یا از آنها کار خواستن کمی سخت است.

 انواع مدیر در این شهرستان پیدا می‌شود دسته‌ای که بیخیال در مدت چند سال نتوانسته‌اند تغییری در شهرستان ایجاد کنند و باز خواهان ماندن در این پست هستند. دسته‌ای که با هزار رایزنی از جای دیگر آمده‌اند و به فکر ارتقا پست خود هستد و دسته‌ای که چنان حمایت می‌شوند که برداشتنشان عبور از هفت خان رستم را می‌خواهد.

در ذیل به دلایلی که باید مدیران دیواندره جای خود را به دیگران بدهند اشاره می‌شود.

علی‌رغم آنکه ۵۸ درصد از شاغلین این شهرستان در حوزه کشاورزی و بیش از ۵۰ درصد از روستاهای این شهرستان دارای نارسایی آب شرب در برخی فصول هستند، اما هنوز هم پروژه‌های آبرسانی دیواندره که دهه‌هاست عملیات ساخت آن آغاز شده به اتمام نرسیده است که در این پروژه‌ها می‌توان به پروژه سد سیازاخ، بخشی از مجتمع اوباتو و تصفیه‌خانه آب اشاره کرد.

کاهش جمعیت روستایی در این شهرستان به دلیل عدم توجه به توسعه کشاورزی و ایجاد خدمات رفاهی و ورزشی در روستاها، از ۱۶۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی دیواندره تنها ۱۰ هزار هکتار آن آبی و مابقی دیم است که به دلیل تقسیم به قطعات کوچک جواب امرار معاش یک خانواده نبوده است.

طرح‌های هادی روستایی ناقص انجام شد و به تفریح و ورزش جوانان توجهی نشد تا روستاهای این شهرستان خالی شد و این جمعیت از ۵۳ هزار نفر در مدت ۵ سال به ۴۳ هزار نفر رسید.

بیکاری و عدم ایجاد زمینه‌های اشتغال موجب مهاجرت جوانان این شهرستان به استان‌های برخوردار شد و جمعیت کل شهرستان را پایین آورد.

جاده‌های دیواندره دیگر سال‌هاست به دلیل تصادفات تیتر یک است. بزرگراه میاندواب به کرمانشاه بعد از سال‌ها کمترین پیشرفت آن در حوزه دیواندره است. جاده دیواندره به مریوان رها شده و هنوز نیمی از راه‌های روستایی آسفالت نیست و راه‌های منتهی به دیگر شهرها هم آنچنان تعریفی ندارد.

بخشی از مجتمع فرهنگی هنری هنوز دست نخورده و به شکل کارگاه پروژه است، استخر سرپوشیده دیواندره که مطالبه اصلی مردم است نیمه‌کاره رها شده است، هیچ خانه مختص به رشته ورزشی در دیواندره احداث نشده و ساختمان‌هایی مثل فرمانداری و نظام مهندسی نیمه‌کاره رها گشته است.

حاشیه‌نشینی افزایش یافته، بوی بد فاضلاب ورودی شهر رفع نشده، امکانات رفاهی و تفریحی ایجاد نشده است و نباید هم از آمار خودکشی و اعتیاد حرف زد، بماند که وضعیت اسفناک فاضلاب روستاها و ده‌ها مورد دیگر…

وجود ۳۵۰ هزار راس دام سبک، ۲۲ هزار دام سنگین و تولید ۶ هزار تن گوشت قرمز و ۳۰ هزار تن شیر در شهرستان اما دریغ از ایجاد صنایع تبدیلی که به اشتغال منجر شود.

از ۱۲ هزار و ۶۵۰ واحد مسکونی روستایی حدود ۳۰ درصد مقاوم‌سازی شده و از ۲۴۰ باب مدرسه تعداد زیادی از آنها تخریبی و نیازمند تعمیر و بازسازی است.

با توجه به دلایل بالا آیا بهتر نیست تعدادی از مدیران دولتی در این شهرستان کنار بروند و جای خود را به افرادی بدهند که بتوانند تحولی ایجاد نمایند.

جا دارد از مدیرانی که برای کمک به مردم تلاش کردند و همچنین حمایت‌های دستگاه‌های امنیتی شهرستان که همواره در مباحث فرهنگی و تکریم ارباب رجوع حامی مردم بوده‌اند تشکر و قدردانی کنیم.

انتهای پیام/۹۲۰۰۱/فارس

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد