اگر قلم خبرنگاری به این سو بچرخد که آقای مدیر، چرا استان کردستان از قافله توسعه عقب‌ مانده آیا با پرسیدن این سؤال باید کمان ابروی بعضی‌ها در هم کشیده شود؟

خداوند مهربان به قلم و نوشته‌هایش قسم یاد می‌کند، قلم می‌نویسد اما چه نوشتنی؟ قسم به قلم و نوشته‌هایش. بعضی از نوشته‌ها بوی عشق می‌دهند، بعضی بوی تنفر، واژه‌هایی از شجاعت، واژه‌هایی از ترس، سطوری از حقیقت و خطوطی از کتمان  و کلماتی از دفاع و حروف دیگر از تهاجم. قلمی از تملق و نوشته‌ای دیگر از جسارت، به هر صورت با قلم می‌شود به اوج عزت رسید هم می‌شود به قعر ذلت افتاد، با بهره‌گیری ناصواب از قلم می‌توان زنجیری را از دست‌های ناپاک گشود، و یا با استفاده ابزاری از آن می‌توان دست‌های پاکی را به غل و زنجیر افکند.

صاحبان قلم، هم قادرند انسان‌ها را به کمال برسانند و هم می‌توانند مانع از آن شوند. قلم نان بدهد شیوایی دارد نه اینکه نان ببرد، جان بدهد زیباست نه جان بگیرد، آبرو بدهد دلنشین است نه بی‌آبرو کند، آباد کند نه خراب‌.

امیر کلام و فصاحت – حضرت علی(ع) –  می‌فرمایند: «قلم دانشمندان از خون شهدا برتر است»، شهیدان با مطالعه‌ نوشته‌های بزرگان، راه شهادت را بر می‌گزینند، همچنانی که شهدای انقلاب ایران با غرق‌شدن در دریای نوشته‌های اندیشمندان‌، راه نجات و شهادت را یافتند.

طراوشات اندیشه نویسندگان، پژواک صدای کسانی است که صدای‌شان به جایی نمی‌رسد همچنان که امام خمینی فرمود «به داد آن‌هایی برسید که قلمی برای نوشتن ندارند».

احترام به قانون و قانون‌پذیری، فرهنگ ایثار و گذشت، دین‌داری، دفاع از ارزش‌های اسلامی و کرامت‌های انسانی، اخلاق سیاسی، سیاست‌های اخلاقی، چگونه زیستن و چگونه مردن، دفاع از یک‌دیگر و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز، چگونگی مقابله با دشمن، حق‌گویی و حق‌طلبی، تحمل یک‌دیگر و همه افعال و صفت‌های پسندیده را مرهون جوهر قلم می‌باشیم.

نوشتن نقادانه و روشن‌گرانه تنها راه رسیدن به جامعه آرمانی است که هزاران سال است رسیدن به آن آرزوی بشریت است. فریاد اسلام با قلم آغاز شد؛ توسعه یافت، فراگیر شد و با سلاح قلم جهان‌شمول شد. با وجود دشمنان قسم‌خورده انقلاب، این مملکت به طنازی قلم و نگاه دلسوزانه قلم به دستان برای دفاع و صیانت از این کشور نیاز دارد.

مولا علی(ع) فرمود: «در صورتی که در جامعه ناملایمات و ظلمی رواج یابد، آن‌ها که می‌توانند از آن جلوگیری کنند، اگر اقدامی ننمایند در ایجاد و اشاعه آن ظلم شریکند» قلم به دستان هوشیار باشند که خواب‌شان نبرد چون می‌توانند از ایجاد ناملایمات جلوگیری کنند.

انقلاب شکوهمند ما نیز تولدش، مبارزه‌اش و فریادش مرهون قلم است و با سلاح قلم ستون‌های کاخ استبداد را واژگون ساختیم. اگر احدی از مسوولین از نقد نویسندگان ناراحتند‌، می‌تواند کاره‌ای نباشند زیرا انسان هر زمانی کاره‌ای شود و مسوولیت بپذیرد انتقاد نیز با مقام او تولد می‌یابد. قلم و فریاد هم‌زاد یکدیگرند همچنانی که مسوولیت و انتقاد هم‌زاد هم هستند، منتقدین دلسوز وام‌دار هیچ جناح و گروه و اندیشه‌ای غیر از اندیشه‌ بلند انسانیت نیستند و مدیون خدایند که توان نوشتن را به آنان عطا کرده و خدا دستور قلم‌فرسایی در حقیقت جامعه و دفاع از محرومان‌، تربیت افراد، نقد سازنده، روشن‌گری، فرهنگ‌سازی و هدایت افراد به درستی و راستی را می‌دهد.

باید بدانیم رسالت اصلی قلم ممانعت از ظلم و ترویج عدالت است و همگان بدانند که ارزش مداری قلم اینجاست که از خون شهید نیز باارزش‌تر می‌شود. عبرت از گذشته و ترس از آینده نامعلوم باید اهل قلم را وادار کند که زبان مردم باشند و فریاد آنان. منتقدان و نویسندگان نباید از کنار مشکلات فرهنگی، اقتصادی، دینی، سیاسی و معضلات معیشتی جامعه، بی‌تفاوت بگذرند، روز قیامت شرمسار قلم خویش و سرافکنده خدای خویشند.

اگر بیدار باشیم و هوشیار و اگر بینا باشیم و بصیر، می‌توانیم مملکتی آزاد، دینی آزاده‌پرور و انقلابی آزادی‌خواه داشته باشیم که همگان در زیر پرچم آن و در کنار هم پویا باشیم و جویا و سازنده باشیم و بالنده.

 هیچ می‌دانید که منتقد دلسوز، اندیشه‌ای پاک، ایمانی محکم، لسانی قاطع، روانی آگاه، سیمایی آرام و قلمی توانا دارد.

پس باید بدانیم با بهره‌گیری از طراوشات قلم می‌توانیم هم‌دیگر را تقبل کنیم نه تحمل! قلم اسلحه عشق است با خشاب صلح در دست صالحان و صالحان سلاح را جز در راه صلح و اصلاح برنمی‌دارند.

در این عصر پرآشوب، وظیفه قلم به دستان و منتقدان دلسوز به مراتب بیش از گذشته است چون قلم سلاح بدون باروت جنگ نرم است. یک نویسنده موظف است که رویدادهای جامعه، وظیفه دولت در مقابل ملت و حق ملت بر گردن دولت و همچنین اقدامات دشمنان ملک و ملت را خالی از تعصب بنویسد.

ارائه راه‌کار مناسب به دولت‌مردان در زدودن نابه‌سامانی‌ها، آگاه کردن ملت نسبت به حق خویش، هشدار به بی‌دردان و غافلان، بیدار کردن خواب‌زدگان و خواب رفتگان فرهنگ‌سازی، هوشیار کردن مردم در مقابل ترفندها و فریب‌های دشمنان، تبیین اقدامات سیاسی فارغ از تعصبات جناحی، تدوین برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی را می‌توان از وظایف قلم به دستان و اندیشمندان جامعه برشمرد که امیدواریم با برنامه‌ریزی درست و مناسب بتوان به وسیله قدرت قلم، قدرت جامعه را نیز افزون نمود.

صاحبان قلم در هر مسند و جایگاهی که هستند نباید رسالت قلم را خدای ناکرده به تملق مدیران و تعریف نابه‌جا از آن‌ها تعبیر کنند و نباید آن‌چنان غرق در وابستگی شوند که حرمت قلم را که خدا به آن قسم خورده بشکنند و در مقابل، نباید بدون مطالعه و تحقیق وارد وادی نقد شوند که نادانسته کالای نقد را که کالای پررونق و پرطرفدار بازار پالایش بدی‌هاست، به تخریب و تخطئه مبدل کنند.

قلم به دستان حلقه اتصال جامعه به دولت‌مردان هستند اگر آن‌ها بدی‌ها، زشتی‌ها، بداخلاقی‌ها، ندانم‌کاری‌ها و غفلت‌ها را منصفانه و به موقع بنگارند مسوولان خواب‌زده یا به خواب رفته مجبور به بیدار شدن خواهند بود و اگر آن‌ها بیدار بمانند ملت در سایه‌سار تلاش آن‌ها راحت می‌خوابند، چون خادمین‌شان بیدارند! دولت‌مردان و مدیران جامعه نباید از تیر رها شده از سلاح قلم، هراس داشته باشند، چون این تیر همان حقایق مشهود و خفیه جامعه است و ترس از بیان حقایق، هر جامعه‌ای را به قهقرا خواهد برد.

مدیران عزیز از نقد نهراسید، چون منتقدان هدف‌شان پاک کردن جامعه است، شما که پاک هستید و پاکان را چه باک از حساب؟ به طور مثال اگر یک منتقد دلسوز چون منی که نه پستی دارم و نه دنبال پست گرفتن هستم و نه قصد کاندیداتوری در هیچ محفل و مجلسی ندارم ،  فریاد بزند که در اجرای واگذاری کارگاه‌های تولیدی و کارخانه‌های خرد به بخش خصوصی، به دلیل ناتوانی خریداران، تولید به مسلخ برده شده و کارگران بیکار شده‌اند، چرا باید ناراحت شد؟

مگر مسوولین نمی‌دانند یا نمی‌بینند که صنعت کردستان به کما رفته؟ اگر قلم خبرنگاری به این سو بچرخد که آقای مدیر با وجود همه انعام الهی و دلسوزی نظام، چرا استان کردستان از قافله توسعه عقب‌ مانده آیا با پرسیدن این سؤال باید کمان ابروی بعضی‌ها در هم کشیده شود؟ مگر حقیقت غیر از این است؟ اگر یک نویسنده جویا شود که چرا سال‌هاست محرومیت پسوند زندگی مردم کردستان شده و بپرسند کی، کجا و چگونه این پسوند حذف می‌شود، آیا بیان این سؤال اعلام دشمنی است؟

این انقلاب خیمه‌ایست که دلسوزانه و با عشق در زیر آن بیتوته کردیم و می‌توانیم قلم را ستون این خیمه تلقی کنیم و باید برای حفظش از ایستادگی قلم بهره ببریم.

دشمنان این مملکت در جنگ نرم، قلم را به عنوان یک سلاح برای زمین‌گیر کردن و نابودی و اضمحلال ما به کار می‌برند پس ما نباید نوشته‌های قلم را که دلسوزانه و منصفانه‌اند دلیلی برای حذف دوستان بدانیم‌! قلم را دشمن قلمداد نکنیم‌! البته قلم‌های خارج از اصول و بی‌منطق و غیرمستدل به جای خود، با خون قلم از خون ملت دفاع کنیم و با دشمن بجنگیم نه خود‌زنی کنیم‌!

من به صراحت می‌گویم قلم بیدارگر است و ملتی که به وسیله قلم بیدار شود، هیچ دشمنی توان شکستش را ندارد. و اما مدیران احتمالا بد‌، اگر کردارتان بد و مدار مدیریت‌تان کج است به حکم خدا و با قلم راستی، راست خواهید شد و شما مدیران خوب که  حتماً خوب هستید، قلم را مقدس بدانید و حرمت بدارید و نوشته‌هایش را بخوانید و عمل کنید و در حفظش کوشا باشید.

در خاتمه باید اشاره کرد در دولت تدبیر مطابق آن‌چه در قانون تصریح شده برای قلم و قلم به دستان، حرمت و حدود و حقوق قائل هستند و در این دولت به لطف خدا کسی از انتقاد و پیشنهاد هراسی به دل نخواهد داشت و قضات محترم نیز از خوبان همین خیلند که قلم دلسوز را از قلم معاند باز خواهند شناخت.

……………………………………..

یادداشت: مصطفی الله‌ویسیان

 برای اطلاع از جدیدترین اخبار  و گزارش های خواندنی در کانال تلگرامی بارانی خبر کردستان عضو شوید

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد