پارک‌ها تنها فضای سبز نیستند؛ آن‌ها می‌توانند به مدرسه‌ای بی‌کلاس و محیطی پویا برای رشد اجتماعی، جسمی و روانی کودکان تبدیل شوند؛ البته اگر وسایل بازی آن‌ها ایمن، استاندارد و متناسب با نیازهای کودکان باشد. در کردستان، کم‌توجهی به این بخش از زیرساخت‌های شهری می‌تواند آسیب‌های بلندمدتی را برای نسل آینده به همراه داشته باشد.

به گزارش بارانی خبر، در استان کردستان، با وجود تلاش‌های شهرداری‌ها برای توسعه فضای سبز شهری، بخش مهمی از نیاز کودکان یعنی وسایل بازی استاندارد و باکیفیت همچنان نادیده گرفته شده است. این غفلت نه تنها شادی و نشاط کودکان را محدود می‌کند، بلکه می‌تواند به رشد ناقص اجتماعی، جسمی و حتی بروز آسیب‌های فیزیکی بینجامد.
۱. نقش وسایل بازی در رشد حرکتی کودکان

کودکان با بازی کردن بر روی تاب، سرسره، الاکلنگ و دیگر ابزارها، مهارت‌های حرکتی ظریف و درشت خود را تقویت می‌کنند. اگر این وسایل از نظر طراحی، ارتفاع، جنس و ایمنی دچار نقص باشند، نه‌تنها فرصت رشد حرکتی از کودک گرفته می‌شود، بلکه خطر آسیب‌دیدگی نیز افزایش می‌یابد.
۲. ایمنی، اولویت فراموش‌شده در بسیاری از پارک‌های کردستان

بسیاری از پارک‌های شهری در سنندج، سقز، بانه و دیگر شهرهای کردستان از وسایل فلزی زنگ‌زده، پایه‌های شکسته یا وسایلی با پیچ‌های بیرون‌زده استفاده می‌کنند. در نبود نظارت فنی، این تجهیزات می‌توانند باعث حوادث تلخی شوند. کودکی که با ترس از افتادن بازی می‌کند، هرگز تجربه‌ی سالمی از بازی نخواهد داشت.
۳. اهمیت طراحی متناسب با گروه سنی

وسایل بازی باید متناسب با سن و قد کودکان طراحی شوند. در برخی پارک‌های کردستان، از وسایلی استفاده می‌شود که برای کودکان زیر ۶ سال خطرناک یا غیرقابل‌استفاده است. این مسئله کودکان را از تجربه بازی محروم کرده و نارضایتی خانواده‌ها را در پی دارد.
۴. وسایل بازی باکیفیت، بستر آموزش غیرمستقیم

کودک در حین بازی، تعامل، نوبت‌گیری، حل مسئله و حتی کنترل احساسات را یاد می‌گیرد. وجود وسایل متنوع و سالم این امکان را فراهم می‌کند که کودکان درگیر بازی‌های گروهی شده و مهارت‌های اجتماعی را در عمل تمرین کنند. پارک‌هایی که تنها چند تاب زنگ‌زده دارند، نمی‌توانند چنین فرصت‌هایی را فراهم کنند.
۵. تأثیر روانی محیط بازی بر کودکان

محیط بازی رنگارنگ، تمیز و ایمن احساس امنیت و شادمانی را در کودک تقویت می‌کند. این فضا، اعتمادبه‌نفس و حس کنجکاوی کودک را پرورش می‌دهد. در مقابل، محیط‌های فرسوده و خطرناک باعث شکل‌گیری احساس اضطراب و محدودیت در ذهن کودک می‌شود.
۶. نقش مدیریت شهری و نیاز به بازنگری در اولویت‌ها

شهرداری‌ها و شورای شهر باید به وسایل بازی به عنوان یک زیرساخت اساسی سلامت اجتماعی نگاه کنند، نه یک گزینه تزئینی. اختصاص بودجه مناسب برای تجهیز پارک‌ها با وسایل بازی استاندارد، نصب کفپوش‌های ایمن، نورپردازی کافی و نظارت بر نگهداری آن‌ها باید در دستور کار قرار گیرد.
۷. پیشنهاد راهکار: مشارکت جامعه در نظارت و نگهداری

ایجاد سامانه گزارش‌گیری مردمی برای اعلام خرابی وسایل، عقد قرارداد با شرکت‌های معتبر تولید وسایل بازی، و برگزاری دوره‌های آموزشی برای والدین جهت نظارت بر ایمنی بازی کودکان، می‌تواند بخشی از راهکارهای اجرایی باشد.
جمع‌بندی:

وسایل بازی استاندارد و ایمن، نیاز لوکسی نیستند؛ آن‌ها بخشی جدی از حقوق شهروندی کودکان و سرمایه‌گذاری بر آینده اجتماعی یک استان‌اند. کردستان با داشتن نسلی جوان و پرانرژی، باید بیش از پیش در جهت بهبود کیفیت فضاهای بازی گام بردارد، پیش از آن‌که فقدان این زیرساخت‌ها، پیامدهای روانی و اجتماعی جبران‌ناپذیری بر جای بگذارد.

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد