- بارانی خبر
- خبرنگار: هیوا محمدپور
- گروه خبری : اجتماعی, اقتصادی
- تاریخ انتشار : 10 اسفند 1395, 17:04:46
بازاریابی؛ حلقه مفقوده رونق صنایع دستی دیواندره
یک کارشناس مدیریت بازاریابی میگوید: برخی از تولیدات دستی فقط توسط یک خانواده و با حجم کم انجام میشود، اما با آموزش میتوان تعداد سازندگان صنایع دستی را افزود و برای افراد بسیاری درآمد ایجاد کرد.
«سوران خدری» ادامه میدهد: قبل از تولید هر محصولی باید مخاطب و بازار آن را در نظرداشت و بر اساس آنچه مخاطب میپسندد کار را تحویل داد تا کسی که صنایع دستی را تولید میکند تلاشش بی نتیجه نماند.
وی میافزاید: افرادی که کار تولیدصنایعدستی را انجام میدهند هنرمند هستند و نمیتوانند بازاریابی کنند. باید تعاونی یا شرکتهایی ثبت و از ظرفیتهای تبلیغاتی و بازاریابی استفاده شود.
خدری بیان میکند: با توجه به اینکه تنوع صنایع دستی و نیرویهای آماده به کار هم در کردستان زیاد است با مدیریت و هماهنگ کردن این موضوع میتوان اشتغالزایی خوبی داشت.
تبلیغات ضعیف
این کارشناس بازاریابی میگوید: باید در مصرف کننده علاقه و درباره محصولات یک منطقه آگاهی ایجاد شود.
تبلیغات ضعیف برای معرفی صنایع دستی در کردستان سبب شده است تا کمتر گردشگری قبل از ورود به کردستان در مورد صنایع دستی این استان چیزی بداند.
وی ادامه میدهد: یکی از مشکلات تولید محصولات بدون برند است. در حوزه صنایع دستی برندسازی نشده است. اگر فردی در کردستان گلیم، فرش، گیوه یا اثری نازک کاری را خریداری کند هیچ اسم و نشانی روی این محصولات نیست و فرد نمیداند در کجای کردستان این محصول را خریداری کند.
خدری میافزاید: چین صنایع دستی کردستان را تولید میکند. آنقدرمحصولات تولیدی شان شبیه صنایع دستی کردستان است که گردشگران و مسافران را به اشتباه میاندازد.
وی اظهار میکند: هنرمندان باید از موقعیت ایجاد شده در بستر اینترنت و ایجاد فروشگاههای مجازی برای معرفی محصولات تولیدی استفاده کنند. این یک بستر جهانی است و میتواند بازاریابی گسترده ای برای تولیدکنندگان داشته باشد.
کمبود مراکزآموزشی
یک کارشناس مدیریت آموزشی هم میگوید: هیچ آموزش مناسبی برای یادگیری صنایع دستی در دیواندره وجود ندارد. بنابراین اگرکسی هم علاقهمند به فعالیت در این زمینه باشد، نمیتواند هر روز به شهر دیگری برای یادگیری برود.
«جمشید حمیدی» ادامه میدهد: صنایع دستی در دیواندره برای خانمها آن هم در تعدادی از روستاها به بافتن جوراب و شالگردن خلاصه شده است.وی میافزاید: قبلا مردم در این شهر به فرش بافی علاقه مند بودند و جزو صنایع دستی این شهرستان بود، اما اینک این فرشها جای خود را به فرش کامپیوتری دادهاند که بعد از اتمام نیز به اسم فرش تبریز و تهران به فروش میرسند.حمیدی بیان میکند: برای احیای صنایع دستی و بهره مندی از آن باید آموزشهای اصولی را اضافه کرد و به صورت جمعی و کارگاهی به تولید صنایع دستی پرداخت.این کارشناس میگوید: نسل به نسل صنایع دستی آموزش داده شده است. مادران و مادربزرگان ما حداقل بافتنی بلد بودند، اما دختران دهه ۷۰ به بعد خیلی کم این هنرها را به ارث بردهاند.وی ادامه میدهد: ما باید صنایع دستی را احیا کنیم، فضا را برای کسب درآمد از این حرفه فراهم کنیم و آموزشها را به صورت مداوم ارائه دهیم تا نسل جدید هم به این حرفه روی بیاورد.
ترویج تولید صنایع دستی در حاشیه شهر
مشاور امور بانوان فرمانداری دیواندره هم میگوید: اداره صنایع دستی باید تسهیلاتی فراهم کند تا بانوانی که در زمینه صنایع دستی فعالیت دارند بتوانند به عنوان کارآفرین فعالیت کنند. «توران فتحی» ادامه میدهد: برگزاری دورهها در حاشیه شهر به ویژه منطقه گلشن«زور آباد» میتواند هم بانوان را به فعالیت تشویق کند وهم آسیبهای اجتماعی کمتر شود.
وی میافزاید: صنایع دستی میتواند برای عدهای از خانمها سبب ایجاد شغل خانگی شود.
فتحی بیان میکند: وسایلی که در حال حاضر درزمینه صنایع دستی تولید میشود مخاطبپسند نیست. به عنوان مثال گلیم بافی به این دلیل که برای آن بازاریابی و به یک برند تبدیل نشده است، مخاطبی ندارد.
این مسئول ادامه میدهد: اداره صنایع دستی و گردشگری باید نوع آموزشهای خود را تغییر دهد. مثلا میتوانند گلیم را در قالب انواع کیف دستی و کیف پولی، انواع قاب عکس، جاکلیدی، گلدان و سبدها ببافند.
تولید محصولات مخاطب پسند
فتحی میافزاید: باید وسایلی ساخته شود که مخاطبپسند باشد و ایدههای جدیدی در قالب صنایع دستی به مخاطب ارائه شود. خانمها میتوانند به ساخت صندلهای مجلسی زنانه روی بیاورند که طرفدار زیادی دارد.
وی میگوید: مردان و جوانان هم باید جذب شوند. این کلاسها باید هدفمند باشد و برای ایجاد شغل خانگی پیگیری شود و جوانان کارآفرین در این زمینه تشویق شوند.
فتحی تصریح میکند: منطقه ما هنرهای زیبایی دارد که با تبدیل کردن آن به فرصت و کالاهای مورد پسند واقعا میتواند اشتغالزا باشد.
وی بیان میکند: کارگاههایی که برگزار میشود باید خروجی داشته باشد و سبب کارآفرینی برای زنان و مردان شود.
تولید عمده صنایع دستی نداریم
یک خانم روستایی در بخش مرکزی دیواندره میگوید: مغازه کوچکی در روستا دارم که وسایل زنانه در آن میفروشم. در کنار فروش محصولات کارخانهای، خودم هم کارهای بافتنی ام را میفروشم. دیگر اعضای روستا هم که بافتنی و نازک کاری انجام میدهند برای فروش میآورند که درصدی هم به خودم میرسد.
«زمانه مرادی» ادامه میدهد: در این روستا تولیدات صنایع دستی به صورت عمده و زیاد تولید نمیشود تا به جاهای دیگر بفرستیم، بلکه چند نفر برای پرکردن اوقات فراغت خود کاری انجام میدهند و درآمدی هم کسب میکنند.
وی میافزاید: اگر کسی هم بخواهد کاری انجام دهد که درآمد داشته باشد بیشتر به بافت فرشهای کامپیوتری که از استانهای دیگر وارد میشود علاقه دارد. این فرشها با تمام امکانات به بافنده تحویل داده میشود وبافنده هم در قبال دستمزد فرش را به اتمام میرساند.
شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد