بارانی نیوز – کردستان با بهره‌مندی از طبیعت بکر و غنای فرهنگی و تاریخی، از استان‌های مستعد برای تهیه فیلم‌های مستند محسوب می‌شود و به همین دلیل هم درچند دهه گذشته بسیاری از هنرمندان برجسته و مطرح کشور با سفر به این استان و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و نیروهای بومی در منطقه، موفق شده‌اند آثار ماندگاری را تهیه و تولید کنند که در سطح بین‌المللی حرفی برای گفتن داشته باشد.

این استان هنرمندان بسیاری در دل خود جا داده است و تاکنون نام بسیاری از آنان در زمینه ساخت فیلم‌های کوتاه در انواع جشنواره‌های بین‌المللی شنیده شده است.
یکی از هنرمندانی که به‌عنوان فیلمساز مستند در جای جای کشورمان فعالیت کرده «احمد آزاد» است. وی سینماگر جوانی است که توانسته با ساخت فیلم‌های کوتاه و بلند در قالب فیلم مستند، کشور عزیزمان ایران اسلامی را روی پرده سینما به تصویر بکشد و مردم دیگر کشورها را با زیبایی‌های ایران آشنا کند.آزاد که عضو کانون مستندسازان و تهیه‌کنندگان سینمای مستند خانه سینماست، آثار بسیاری دارد که از جمله آنها می‌توان به «عشق هفتم»، «از کن تا کن سولوقون»، «حاجی فیروز»، «کیمیا‌»، «سئانسور»، «سکوت وحش»، «پلاک ۷۱»، «اسرار گنج‌های گمشده»، «اسرار زمین»، «معبد آناهیتا» و «درخت پیر» اشاره کرد.
این آثار تاکنون توانسته‌اند در جشنواره‌های داخلی و خارجی حضوری موفق داشته باشند و بدرخشند. این هنرمند اکنون مشغول ساخت فیلم مستندی در قروه است. با وی درباره وضع فیلمسازی و به‌ویژه مستندسازی در استان به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

به‌عنوان یک فیلمساز، چه تعریفی از مستند و فیلم‌های مستند دارید؟
فیلم مستند، نوعی اثر سینمایی است که از طریق ارائه تصویر، ‌درصدد بازگویی یا معرفی یک حقیقت یا واقعیت بر پایه مدارک موجود است. همچنین می‌توان گفت که به تعبیر مستندسازان کشورمان، فیلم مستند مانند سندهای معتبر می‌تواند کارایی داشته باشد و همیشه به‌عنوان مرجع در دسترس است. از این‌رو جایگاه و رتبه فیلم مستند در بازگویی و به تصویر کشیدن پیشینه، تاریخ و آداب و رسوم هر‌کشوری نقش بسزایی دارد. بنابراین ضرورت دارد افرادی که به‌عنوان فیلمساز قدم بر می‌دارند، از سواد کافی در حوزه فیلمسازی برخوردار باشند تا اطلاعات کافی را با زبان ویژه‌ای به مخاطب خود ارائه دهند و به تصویر بکشند تا از هرگونه تحریف و بی‌دقتی جلوگیری شود.

از نگاه شما تفاوت فیلم مستند با آثار بلند تلویزیونی در چیست؟
فیلم مستند از دیرباز به‌عنوان زبان منتقدانه وارد عرصه نمایش شده است و به همین دلیل نیز از آن حمایت چندانی نمی‌شود. در این حال  اگر بخواهیم به فیلم مستند نگاه کاملی داشته باشیم، بی‌شک باید گفتار بزرگان این عرصه مانند «محمد رضا اصلانی» و«ابوالفضل جلیلی» را مورد توجه قرار دهیم و آن را مرور کنیم. مستند، درواقع همان ثبت هویت و پژوهش علمی است که با دنیای تلویزیون کاملا متفاوت بوده و با آن بیگانه است. ازسوی دیگر هم برخی از تولیدات تلویزیون بسیار ضعیفند و مورد پسند مخاطب قرار نمی‌گیرند که این موضوع معضل بزرگی برای بسیاری از خانواده‌ها شده است. به‌گونه‌ای که‌گاه شاهد این موضوع هستیم که خانواده‌ها برای سرگرمی به شبکه‌های ماهواره رو می‌آورند که این انتخاب نیز به نوبه خود‌گاه پیامدهای اخلاقی و اجتماعی زیانباری را به دنبال دارد. این موضوع درحالی است که اگر فیلمساز ما با تعهد کامل به مردم سرزمینش به دنبال ساخت فیلم و سریال‌های مناسبی باشد، مردم هم کم‌کم از ماهواره فاصله می‌گیرند. مشکل اینجاست که فیلمساز به حمایت مالی نیاز دارد و‌گاه همین مشکلات مالی است که مانع فعالیت هنرمندان و ساخت آثاری مناسب خانواده‌ها می‌شود.

درباره جایگاه فیلمسازان کردستانی در جشنواره‌ها و به‌ویژه در کشور چه نظری دارید؟
هیچ تفاوتی میان سینماگران و قومیت‌های مختلف ایرانی در جشنواره‌ها وجود ندارد. آثار سینماگران کردستانی نیز مانند سایر قومیت‌ها در جای جای جهان به خوبی به چشم می‌خورد. برای مثال اثر «کیوان مجیدی» به نام «افسانه‌های کردستان» توانسته است با زبان هنر فیلم، فرهنگ و آیین مردم کرد را به خوبی به تصویر بکشد. همچنین آثار «رامیار روحی» از هنرمندان جوان کردستان نیز که شامل مستند‌های کوتاه و بلند خبری است، توانسته قدم بزرگی در رفع گرفتاری‌ها و رفع مشکلات مردم دیارش بردارد. البته با این همه، معتقدم سینما و مستند هنوز هم نتوانسته است جایگاه کردستان را به خوبی نمایان کند؛ استانی که با موسیقی و نواهای بومی، صنایع‌دستی و لباس‌های رنگارنگ کردی، قابلیت‌های بسیاری در این حوزه دارد.

برای بهبود وضع سینما در کردستان چه باید کرد؟
کردستان هم ازنظر موقعیت جغرافیایی و هم ازنظر استعدادهای جوان و پویا، ظرفیت‌های لازم را برای پیشرفت در حوزه سینما دارد. البته شکوفایی این استعدادها نیازمند دست نوازش پرمهر مسئولان از طریق اختصاص دادن بودجه کافی برای ساخت سالن‌های مجهز به منظور اکران فیلم است. اگر این موضوع تحقق یابد، نه تنها من بلکه بسیاری از استادان و بزرگان حوزه سینما آثار خود را در این منطقه بااصالت و فرهنگ تولید می‌کنند. به هرحال هیچ فیلمسازی بدون حمایت، نمی‌تواند اثرش را به منصه ظهور برساند. دولت باید به هرشکلی که می‌تواند، برای رونق فیلمسازی در استان مستعدی مانند کردستان سرمایه‌گذاری کند.

به‌عنوان مستندسازی شناخته شده اگر روزی بخواهید اثر جدیدی را در کردستان تولید کنید، از مسئولان چه انتظاری دارید؟
از مسئولان انتظار دارم در کنار امکانات و بودجه کافی با ساخت شهرک‌های سینمایی زمینه ورود گردشگران را به کردستان فراهم کنند، چراکه جذب گردشگر از اهمیت زیادی برخوردار است.
می خواهم در آینده نزدیک اثری داستانی درباره آیین‌ها و آداب و رسوم مردم ایران، به‌ویژه کردستان تهیه کنم، چراکه این استان مهد تفکر و فرهنگ ایرانی- اسلامی است. امیدواریم مسئولان و هنرمندان نیز به این موضوع مهم توجه کنند تا با حمایت از فعالیت‌های هنری در استان، بتوانیم برای بهبود روند تقویت هویت بومی تلاش کنیم. به هرحال برخی از آداب و رسوم این منطقه نیز در گذر زمان کمرنگ شده و ممکن است بیش از این هم دوام نیاورد. پس چه بهتر که هنرمندان همین مرز و بوم آن را به‌صورت تصویر، جاودانه کنند.

یکی از مشکلات حوزه فیلم و سینما در کردستان، نبود حامی مالی و سرمایه‌گذاری است. برای رفع این مشکل چه کار باید کرد؟
این مشکل در بسیاری از استان‌ها وجود دارد  اما در کردستان به دلیل غیرصنعتی بودن، نمود بیشتری پیدا کرده و این موضوع سبب شده است فعالان این حوزه با مشکل مواجه شوند. برای رفع این مشکل باید سرمایه‌گذاران بخش خصوصی را وارد عرصه کرد. به بیان دیگر باید به حوزه فیلم و سینما به دید یک صنعت نگاه کرد، چراکه اکنون بسیاری از کشورها از این صنعت به نحو بسیار خوبی استفاده می‌کنند؛ صنعتی که می‌تواند بسیار درآمدزا باشد و سرمایه‌گذاران نیز در این میان متضرر نشوند.

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد