روستای «قلعه روتله» با جمعیتی حدود ۱۲۰۰ نفر و ۲۴۵ خانوار در بخش «کرفتو» واقع شده و در شمال سنندج و دیواندره قرار گرفته است. درباره وجه تسمیه نام این روستا که به دلیل کمبود امکانات روز به روز از تعداد ساکنانش کم می‌شود، روایت‌های مختلفی وجود دارد.
ساکنان این روستا با مشکلات عدیده‌ای در حوزه‌های مختلف مواجهند که نیازمند توجه هرچه بیشتر مسئولان مربوط است. برای بررسی وضع روستای قلعه روتله و معرفی آن با «محمود یوسفی» دهیار روستا به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

• کاستی‌های روستای «قلعه روتله» را در چه مواردی می‌بینید؟

از کاستی‌های مهم این روستا در حوزه آموزش است. این روستا هرچند درسال‌های گذشته مدرسه داشت، اما به دلیل نگهداری غیراصولی تخریب شد. این روستا اکنون مدرسه ندارد. مدرسه‌ای که بعدها ساخته شد نیز اکنون دیگر جزو مدارس تخریبی محسوب می‌شود و پس از تخریب در سال ۱۳۹۱ ازسوی اداره نوسازی مدارس استان، با در نظرگرفتن ردیف بودجه‌ای برای آن، پیمانکار آغاز به کار کرد و اکنون ۳۰‌درصد پیشرفت دارد.

• این روستا مشکل دیگری ندارد؟

مشکلات این روستا زیاد است و شاید اگر بخواهم به جز آموزش به دیگر موضوع‌ها اشاره کنم، مهم‌ترین آن ایمن نبودن راه این روستا باشد. در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی جاده ۴کیلومتری روستا در محور اصلی دیواندره‌ـ سقز  راکه از داخل روستای ظفرآباد عبور کرده است ، شن‌ریزی و زیرسازی کردند، اما تا سال ۱۳۹۰ آسفالت نشد و سرانجام در این سال، اداره راه و شهرسازی دیواندره این جاده را آسفالت کرد، اما به دلیل باریک بودن جاده مشکلاتی برای عبور و مرور کامیون‌های بزرگ ایجاد کرده است. به دلیل ارتفاع جاده از سطح زمین و نداشتن کناره خاکی، در زمستان بیشتر خودروها از جاده به پایین پرت می‌شوند که این موضوع خسارت‌های مالی و جانی زیادی به وجود می‌آورد. همچنین خط‌کشی نبودن این جاده، مشکلات فراوانی برای عبور و مرور ایجاد کرده است. در این زمینه هرچند تاکنون بارها به اداره‌های مربوط مراجعه کرده‌ایم، اما هیچ اقدامی نشده است.

• وضع آب آشامیدنی این روستا مناسب است؟

این موضوع نیز یکی از مشکلات ماست. مردم معتقدند آب آشامیدنی ما آلوده است و بارها از مسئولان خواسته شده است که پیگیری کنند، اما جواب مثبتی شنیده نمی‌شود. مسئولان می‌گویند آب آلوده نیست، درحالی که به وضوح می‌توان آهک را در آب آشامیدنی روستا دید. همچنین از آنجا که منابع آب نزدیک زمین‌های کشاورزی قرار دارد، با توجه به کود شیمیایی استفاده شده در این مزارع، مردم نگران تهدید سلامت خود هستند. فرسوده بودن لوله‌های آب‌رسانی به منازل نیز مشکل دیگر در زمینه بهداشت مردم است. بارها دیده شده است که لوله‌های بزرگ یا همان
شاه لوله‌ها ترک برداشته‌اند و فضولات حیوانی در مسیر این لوله‌های شکسته شده قرار گرفته است. به هرحال وارد شدن این مواد به درون شاه لوله‌ها سبب بروز آلودگی‌هایی در روستا می‌شود و بیشتر اهالی، اکنون با بیماری‌هایی در این زمینه مواجهند.

• این روستا چه امکاناتی در اختیار دارد؟

روستای قلعه روتله پست بانک و تلفن ثابت دارد که همه خانوارهای روستا از آن استفاده می‌کنند. همچنین گاز روستا در سال ۱۳۸۹ جریان پیدا کرد و در سال ۱۳۹۰ برای همه روستا گازکشی و علمک‌گذاری شد. مردم روستا نیز از اواسط سال ۱۳۹۰ گاز خود را روشن کردند و اکنون بیشتر خانوارهای روستا از گاز بهره‌می‌برند. فاضلاب روستای قلعه دوتله نیز به بیرون از روستا هدایت شده است که این طرح در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی ازسوی اداره بهداشت دیواندره اجرا شد، اما به دلیل زیاد شدن جمعیت روستا، اکنون حدود ۱۵۰۰‌متر از روستا فاضلاب داخلی ندارد و چشم امید اهالی به همت مسئولان مربوط است. همچنین باید گفت که این روستا از همان اوایل انقلاب اسلامی خانه بهداشت هم دارد.

• مردم این روستا بیشتر به چه‌کاری مشغولند؟

مردم این روستا ازطریق کشاورزی، دامداری و کارگری و عده کمی نیز از طریق شغل‌های دیگر مانند کارمندی در اداره‌های دولتی و خصوصی امرارمعاش می‌کنند. در قدیم مردم روستا به صنایع‌دستی مشغول بوده‌اند و این موضوع هنوزهم ادامه دارد. در گذشته بیشتر مردم قالی می‌بافتند یا به جاجیم و گلیم‌بافی مشغول بودند و به ساخت ابزارهای دیگری مانند «گوریس» یا همان طناب که از رشته‌های به هم بافته شده از پشم گوسفند درست می‌شد و استفاده آن برای نگه داشتن زین بود، ابزاری به نام «کژو» که ازسوی زنان روستا در روی زمین و در خارج از محوطه خانه بافته می‌شد، مشغول بودند. اکنون با برچیده شدن دارهای قالی قدیمی، دارهای قالی جدید به خانه‌ها راه پیدا کرده است. برخی نیز مشغول خیاطی لباس‌های کردی زنانه هستند و عده کمی نیز با جوراب‌بافی کاموایی یا همان جوراب پشمی روزگار می‌گذرانند.‌بند شلوار که در زبان محلی به آن «بندخون» یا «هجه نه» می‌گویند نیز بیشتر ازسوی زنان بافته می‌شود. البته گاهی هم مردان جوان به دلیل بیکاری به این کار مشغول می‌شوند.

• صنایع‌دستی این روستا ساماندهی نشده است؟

با تلاش دهیاری این روستا، یکی از سازمان‌های مردم نهاد به روستا آمدند و برای صنایع‌دستی، محیط‌کاری فراهم کردند، اما اکنون به حالت نیمه فعال درآمده است؛ هرچند عضو همه دارد و وام‌هایی نیز ازطریق این سازمان مردم نهاد به مردم ارائه شده است.

• پس در این روستا خبری از مشاغل صنعتی نیست؟

از سال ۱۳۸۲ قرار شد کارخانه سیمان در این روستا ساخته شود و به همین دلیل مردم روستا زمین‌های خود را به سرمایه‌گذار واگذار کردند، اما با اینکه چند سال از این موضوع می‌گذرد، غیر از نصب یک تابلو هیچ‌کاری در این زمین‌ها صورت نگرفته است. قرار بود این کارخانه با ظرفیت تولید روزانه ۳۲۰۰ تن سیمان فله و پاکتی تأسیس شود و در قالب طرح توسعه، ظرفیت تولید آن روزانه به ۵۶۰۰ تن افزایش یابد. اگر کارخانه سیمان قلعه روتله به بهره‌برداری برسد، می‌تواند۴۰۰ فرصت شغلی مستقیم و در زمان اجرای طرح توسعه نیز ۳هزار فرصت شغلی در منطقه ایجاد کند. این موضوع می‌تواند تحول بزرگی در وضع معیشتی مردم این منطقه ایجاد کند. البته با تلاش فرماندار دیواندره یک فرد بومی قبول کرده است که با سرمایه‌گذاری ۵۵۰ میلیارد تومانی این کارخانه را ایجاد کند و مردم همچنان چشم به انتظار آغاز به کار آن هستند.

• این روستا با دارا بودن جمعیت جوان چه امکاناتی را برای تفریح کودکان و نوجوانان دارد؟

این روستا پارک کودکی با کمترین امکانات و تجهیزات دارد که آن هم در سال ۱۳۹۰ ازسوی دهیاری خریداری شده است، اما این وسایل از کمترین کیفیت برخوردارند.

• روستای قلعه روتله چه جاذبه‌های گردشگری دارد؟

تپه «حاجی حسین» که روبه‌روی روستا و در قسمت جنوبی آن قرار دارد، از جاذبه‌های تاریخی این روستا به شمار می‌رود. دره «ناوتنگ» نیز دیگر جاذبه گردشگری این روستاست که به آن توجهی نمی‌شود.

گفتگو از هیوا محمدپور/ دیواندره‌ـ خبرنگار همشهری

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد