به نام خدا

با روی کار آمدن دولت اعتدال و توجه به حقوقی که تاکنون در کشور بنا به دلایل مختلف احقاق نشده است، روزنه های امید در دل مردمی که تدبیر را برگزیده اند باز شد و اقدام دولت برای عملی کردن وعده های خود به ملت حماسه ساز ایران به ویژه اقلیت های قومی و مذهبی، موجبات اعتماد ملت به مسئولین را بیش از پیش فراهم کرد و در این میان توجه به اصول ۱۵ و ۱۹ قانون اساسی کشور که بنا به وعده های ریاست محترم جمهوری زمان آن فرا رسیده که اجرایی شوند، اقدامی بسیار ارزشمند و قابل تقدیر است.

و اما مخالفت اکثریت اعضاء فرهنگستان زبان و ادب فارسی کشور در موضوع آموزش زبان مادری به وسیله آموزش و پرورش در استانها که از سوی دولت اعلام شده است و این که طرح را تهدیدی جدی برای زبان فارسی و توطئه ای برای کمرنگ کردن این زبان عنوان کردند جای بسی تأسف دارد.

زمانی که قانون اساسی تشریح می کند؛ مردم ایران از هر قوم و قبیله ای که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ و نژاد و زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود و استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و تدریس ادبیات آنها در مدارس در کنار زبان فارسی آزاد است. (۱۵ و ۱۹)آیا این قوانین نیز بوی توطئه میدهد؟

سالهای متمادی است که هیچگونه توجهی به این حقوق نشده است. اکنون که دولت یازدهم با گفتمان جدید وارد این عرصه شده است، چرا به‌ جای همکاری با دولت، در به رسمیت شناخته شدن حقوق اقوام کارشکنی می شود؟

این تفکر که برخواسته از نظام مقدس جمهوری اسلامی است که رنگین کمانی از اقوام میباشد، در قانون این کشور به رسمیت شناخته شده‌ و صراحتاً   اعلام گردیده‌ است.

 اقوام و اقلیت ها بیشترین هزینه را برای انقلاب و حفاظت از این مرز و بوم داده‌اند. بنابراین طرح این موضوع از جانب دولت، ابتدایی ترین حقوق اقوام است، پس کسی که با این حقوق مخالفت می کند، بدون مطالعه موضع گرفته است و به نظر می رسد این شیوه موضع گرفتن دیگر در فضای سیاسی اکنون کشور و در شرایطی که استکبار برای منطقه ایجاد کرده است جایز و شایسته نیست و ایجاد فضای مه آلود و تبعیض آمیز خطا و هر کس در این زمینه مدعی چنین مطالبی باشد بدون تردید هماهنگ با نظر رهبری و نظام و مسئولین تصمیم گیر کشور نمیباشد و بهتر است ما به عنوان بردار مخالف حرکت نکنیم و آب در آسیاب دشمنان نریزیم.

سید احسن علوی

نماینده‌ مردم سنندج،دیواندره‌ و کامیاران در مجلس شورای اسلامی