بارانی نیوز – برخی از خبرگزاری ها در واقع تنها شعار مردمی بودن، همراه مردم بودن و پیگیری مشکلات مردم را یدک می کشند اما در حقیقت به تریبون فلان مسئول و مدیر برای عرض اندام و ارائه سخنان تکراری و بعضاً تبلیغات غیر مستقیم یک جریان فکری خاص تبدیل گشته اند.

رسانه ها و مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی در جوامع همواره نقش مهمی را بازتاب رویدادها و وقایع ایفا کرده اند.

 در این میان به دلیل بافت مردمی رسانه ها و همچنین ماهیت کنجکاوی و نقد، مردم همواره مشکلات خود را در زمینه های مختلف با رسانه ها در میان گذاشته اند و رسانه ها نیز به عنوان پل ارتباطی بین مردم و حاکمیت موظف به پیگیری این خواسته ها و به نتیجه رساندن آن هستند.

 در سالهای اخیر فعالیت رسانه ها و سایت های محلی در کشورمان بسیار پررنگ شده است، حتی در برخی از موارد این رسانه های محلی با کمترین بضاعت مالی اما درعین تاثیر گذاری و سادگی توانسته اند گوی سبقت را از خبرگزاری های بزرگ که در بسیاری از موارد و در پیگیری مشکلات مردمی تنها اسمی بزرگ را یدک می کشند، ربوده اند.

 این خبرگزاری ها که از اسم آنها نیز پیدا است، خبر را در فضای مجازی و جامعه به سرعت نشر می دهند و به دلیل ساختار گسترده آنها و بودجه های میلیاردی توانسته اند در هر شهر و استانی، نمایندگی ها و شعبات متعددی با ساختمان های آنچنانی، نیروها و خبرنگاران متعدد و … دایر کنند.

 از طرف دیگر زمانی که پای مشکلات مردم، دردهایی از جنس بیکاری، نبود فضاهای فرهنگی و تفریحی، توسعه نیافتگی و … به میان می آید، این خبرگزاری ها به جای پیگیری ویژه و مستمر از مسئولین به دلیل ارتباط نزدیک و تنگاتنگ وا رائه گزارش آن در سایت های خود به مردم، انگار این واقایع را نمی شنوند و یا می شنوند و نمی بینند و یا شاید هم جرات ندارند که نقدی به فضای جامعه و مدیرتی استان بنویسند مبادا که فلان مدیر اخم کند و اخبار روابط عمومی خود را برای آنها نفرستد و یا آنها را به جلسات اداری دعوت نکند!

 برخی از این خبرگزاری ها در واقع تنها شعار مردمی بودن، همراه مردم بودن و پیگیری مشکلات مردم را یدک می کشند اما در حقیقت به تریبون فلان مسئول و مدیر برای عرض اندام و ارائه سخنان تکراری و بعضاً تبلیغات غیر مستقیم یک جریان فکری خاص تبدیل گشته اند.

 مدیران مسئول و دست اندرکاران این رسانه ها و خبرگزاری ها به راستی نمی دانند که پیگیری مشکلات مردمی جزو اساسی ترین ارکان کاری آنهاست؟ آیا آنها نمی دانند که واژه رسانه در حقیقت به معنای ارتباط و تحکیم روابط و پیگیری مشکلات است نه زد و بند با فلان مسئول و ایجاد باندهای اداری و بهره بری های مادی و سیاسی؟

 به عنوان نمونه در بحث استخدامی های استانداری کُردستان که حدود سه سال است قریب به ۱۵۰۰ نفر از جوانان کُردستانی چشم انتظار اعلام نتایج و بکار گیری آنها هستند، کدام یک از خبرگزاری های آنچنانی و مشهور استان پیگیری های ویژه و مستمر در این زمینه داشته است و گزارش آن را به مردم ارائه کرده است؟ چرا باید سایت های محلی با کمترین بضاعت، بیشترین تلاش را در ارتباط با مسئولین استانی در این خصوص داشته باشد در حالی که بسیاری از این رسانه در خاموشی مطلق به سر می برند. آیا آنها نمی دانند که در طی ۸۵۰ روز گذشته این جوانان کُردستانی بوده اند که هر روز آنان به مثابه سالی سپری شده است و شاید هم می دانند اما منافع رسانه ای آنها اجازه انتشار درد دل های این جوانان را نمی دهد.

 متاسفانه در فضای رسانه کشور و بخصوص کُردستان علی رغم وجود خبرگزاری ها، سایت ها و خبرنگاران متعهد و دلسوز، برخی از این خبرگزاری ها و روزنامه ها به روزی نامه (محلی برای کسب ارتزاق و نه اطلاع رسانی حرفه ای) و برخی از خبرنگاران به خبر بیار (کسی که صرفاً خبر را می نویسند و حواشی، دغدغه ها و مشکلات اجتماعی را نمی بیند) تبدیل شده اند.

نوای آبیدر

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد