استاد “مهدی حجت السادات” بیش از ۶۰ سال عمر دارد، اما همچون جوانی شاد و سرزنده با شور و اشتیاق از عشق می گوید، عشقی که باعث شده امروز همه او را به عنوان هنرمندی متبحر در عرصه خوانندگی بشناسند.

به گزارش بارانی خبر به نقل از ایسنا، استان فرهنگی کردستان از سالیان دور تاکنون مهد بزرگان موسیقی بوده‌ و این مسئله بر همگان آشکار است.

کردستان مهد تمدن، موسیقی و تاریخی غنی است، مقوله موسیقی در این دیار به‌ سالیان بسیار دور باز می‌گردد و به جرأت می‌توان گفت که کمتر کسی از تاریخ دقیق موسیقی این استان فرهنگی اطلاع دارد. 

‌بنا به ‌دعوت «کافه کتاب ترنج» که ‌با برگزاری محافل ادبی و فرهنگی جای خود را میان اهالی فرهنگ دوست سنندج باز کرده است به آنجا رفتم تا این بار گوش جان فرا دهم به حرف‌هایی که از دل و نفس گرم موسیقیدانان قدیمی این شهر برمی‌آید.

کافه کتاب ترنج٬ ‌خانه‌ای قدیمی‌ است که صاحبان هنر و فرهنگ برای جلوگیری از تخریب این مکان زیبا، در نهایت خوش سلیقه‌گی آن را به یک مکان فرهنگی مبدل کرده‌اند.

از بدو ورود به کافه با فضایی آرامش بخش و سنتی مواجه می شویم٬ خانه ای قدیمی با معماری سنتی و حوضچه آب کوچکی که در وسط حیاط خودنمایی می کند.

فضای سنتی و معماری خارق العاده این بنا حس آرامش توأم با تداعی خاطرات زیبای کودکی در خانه‌ی پدربزرگ‌ها را به ذهن متبادر می کند.

با همان حال و هوای دلنشین، وارد بخش موسیقی کافه شدم که به زیبایی تمام آراسته شده بود، میزهای دور هم چیده شده، بخاری نفتی و کنار کُرسی، فانوس و کتاب‌های اشعار کُردی اعم از «نالی» و «هیمن» فضای دلنشینی را ایجاد کرده بود.

محفل آغاز‌ شد ‌و هنرمندان پیشکسوت به جمع ما پیوستند، اشتیاقم برای شنیدن حرف‌های هنرمندان نام آشنای کردستان بیشتر و بیشتر می شد؛ استاد «مهدی حجت السادات» در کنار استاد «حسام‌الدین امین» که از مفاخر ادبی و هنری کردستان ‌هستند، مهمان امروز “کافه کتاب ترنج” بودند.

استاد حجت السادات بیش از ۶۰ سال عمر دارد، اما همچون جوانی شاد و سرزنده با شور و اشتیاق از عشق می گوید، عشقی که باعث شده امروز همه او را یک هنرمند متبحر در خوانندگی بشناسند.

او علاوه بر خوانندگی، هنر را با فراگرفتن نقاشی و خوشنویسی در خود به اوج رسانده است.

وی‌ سخنانش را با یادی از دوران کودکی ‌خود ‌‌آغاز می کند، از آن زمانی که در محله قدیمی و هنرپرور «چهارباغ» در طول مسیر مدرسه آهنگ هنرمندان بزرگ کُرد را زمزمه می‌کرده است؛ زمزمه‌هایی که امروز او را به جایگاه طلایی هنر رسانده بود.

صدای زیبایش تا سال‌ها فقط دوستان و اطرافیانش را بهره مند کرده بود؛ تا اینکه در یک مهمانی در سال ۱۳۵۳ از وی می خواهند تا در جمع صدایش را نمایان کند، در این جمع صدای او مورد توجه استاد بزرگ موسیقی کُردی مرحوم «حسن کامکار» قرار می گیرد و از طریق وی وارد رادیو سنندج‌ می‌شود.

به این ترتیب کار حرفه‌ای ‌این هنرمند پیشکسوت موسیقی کردستان، از ‌همان سال ۵۳‌ با ورود به رادیو آغاز شد و طی چند سال فعالیت در‌ کردستان بیش از ۳۰ آهنگ را ضبط کرد و در میان چهره‌های سرشناس دنیای موسیقی کُردی قرار گرفت.

پس از چند سال فعالیت در رادیو سنندج، به تهران می‌رود و در رادیو نزد استاد «مظهرخالقی» رفته و با اساتیدی همچون «جلیل شهناز» و «پرویز یاحقی» نیز همراه می شود.

‌وی در آن زمان ۴۰ آهنگ دلنشین کُردی را به ضبط رسانده که بر روی موج رادیو نیز پخش شده است.

در این محفل گرم، استاد «مهدی حجت السادات» از فراموش شدن موسیقی کُردی انتقاد می کند و اعتقاد دارد که این هنر اصیل در‌ حال فراموش شدن است و ابراز تاسف می کند از اینکه موسیقی‌های غربی امروزه با موسیقی اصیل‌ ما ‌ادغام شده‌ و آسیب جدی را به این عرصه وارد کرده ‌است.

وی موسیقی را شناسنامه‌ی هر ملتی‌ عنوان کرد و بر این ‌باور بود که از ‌طریق آهنگ و نواهای آن می‌توان پیام‌های فرهنگی را در بین ملت‌ها رد و بدل کرد.

این هنرمند کردستانی از اساتید گذشته این دیار گفت، از ذوق و طبع لطیف اساتیدی که کردستان را به مهد موسیقی مبدل کرده بود، از کم نظیر بودن هنرمندان کُرد در سطح کشور حرف زد اما تاسف می خورد که امروز این مسئله کم رنگ شده است و بسیاری از خوانندگان در زمینه موسیقی کم سواد هستند.

وی در ادامه صحبت هایش به نکته ای اشاره می کند که “خوانندگان امروزی باید بدانند که صرف داشتن صدا خوب برای خواننده شدن کافی نیست.”

پیر‌ خوش الحان‌ ما از‌ جوانان ‌امروزی که قصد دارند راه‌ کسانی همچون او را طی کنند می خواهد تا آداب موسیقی، وسعت صدا و سواد این عرصه را به خوبی دریابند و با گوش دادن به آهنگ‌های اصیل رِنج صدای خود را شناسایی کنند.

وی از هنرمندان می‌خواهد تا ریشه قدیمی موسیقی اصیل کُردی را که در حال خشکیدن است با جان دادن به آن زنده نگه دارند و هرگز نگذارند این هنر قدیمی دستخوش ملودی‌های غربی شود.

سخنان استاد به پایان رسید و در آن جمع با صفا از وی درخواست شد تا با  استاد چیره دست تار «بهرام خورشیدی» همراه شود و با صدای مخملی خود جمع را مستفیض کند؛ او نیز با متانت درخواست حاضران را پذیرفت و یک غزل زیبای کُردی در ‌دستگاه ماهور اجرا کرد.

صدای مخملی استاد توأم با صدای ناب تار، حال و هوایی بس دل انگیز ایجاد کرده بود.

اینچنین است حال هنرمندانی که هنوز به اعتقادات خود پایبند هستند و راه و رسم موسیقی کُردی را به خوبی پیش می‌برند.

گزارش از فرشید اردلان، خبرنگار ایسنا، منطقه کردستان

انتهای پیام/۶۵۴۳/۹۲۰۰۱

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد