۵۴ درصد؛ میانگین آسفالت راه‌های روستایی در دیواندره
این مقام مسئول می‌افزاید: میانگین آسفالت راه‌های روستایی در دیواندره ۵۴ درصد و از ابتدای سال هم ۷۰ کیلومتر از راه‌های روستایی در دیواندره آسفالت شده است که در استان، دیواندره رتبه اول را در سال ۹۵ از نظر آسفالت راه‌های روستایی داشته است.
وی در پایان می‌گوید: از سال ۸۴ به بعد در آسفالت راه‌های روستایی جهش خوبی داشته‌ایم. امیدوارم که حداقل در چند سال آینده روستایی در این شهرستان وجود نداشته باشد که راهش نامناسب باشد، اما در حال حاضر روستاهای مثلث دیواندره، سقز و تکاپ که فاصله برخی از آنها با مرکز دیواندره به ۷۰ کیلومتر هم می‌رسد در وضع نابسامانی قرار دارد. جاده‌های روستایی سارال و چهل چشمه نیز چندان تعریفی ندارند،  به طوری که در سال گذشته به علت بارش سنگین برف و نامناسب بودن راه‌های ۴روستای گله سور، شیخ حیدر، درویان و گاواهنتو و به دلیل صعب العبور و نامناسب بودن جاده‌های منتهی به آنها، امکانات به این روستاها نرسید.

روستاهای منطقه سارال راه مناسب ندارند
یکی ازاهالی روستاهای منطقه سارال در گفت وگو با همشهری می‌گوید: سختی زندگی در شهر با روستا قابل مقایسه نیست.
«خبات محمودی » می‌افزاید: برای رفت و آمد به شهر باید ساعت‌ها پیاده‌روی می‌کردیم یا وقتی یکی از اعضای خانواده مریض می‌شد به علت وضع نابسامان جاده روستایی تا رسیدن به یک مرکز درمانی با مشکلات زیادی روبه‌رو بودیم. در حال حاضر که در حاشیه دیواندره زندگی می‌کنیم و از روستا مهاجرت کرده ایم، حداقل از آن مشکلات خبری نیست.
وی همچنین نبود راه‌های مناسب روستاهای منطقه سارال و سایر محورهای دیواندره را یکی از عوامل مهاجرت روستاییان به شهرها ذکر می‌کند و ادامه می‌دهد: راه‌ها نقش بسزایی در پیشرفت اقتصاد و توسعه روستاها دارند. تولید محصولات کشاورزی، دامداری و زراعت در روستاهای منطقه دیواندره وضع نسبتا خوبی دارد. مسئولان به امکانات به ویژه بهسازی راه‌های روستایی توجه کنند مهاجرت نیز پایین می‌آید.

جوانانی که مهاجرت می‌کنند
«محمد گله‌داری » که به گفته خودش، بیشتر از ۱۰۰ رأس گوسفند و زمین‌های کشاورزی خوبی هم دارد، می‌گوید: از زندگی در روستا خیلی راضی هستم، اما به علت فاصله‌ ۵۰ کیلومتری روستا با مرکز شهر که ۱۵ کیلومتر آن هم خاکی است، هیچ یک از پسرانم در روستا نمانده‌اند و همه به شهر مهاجرت کرده‌اند و این هم برای من دشوار است که کارهای دامداری را به تنهایی انجام بدهم. وی می‌افزاید: به علت نبود امکانات رفاهی که راه ارتباطی مهم‌ترین آن است در حال حاضر جمعیت روستاهای این اطراف در حال کاهش است و ساکنان آن به مرکز شهر دیواندره و دیگر شهرها مهاجرت می‌کنند.

   نبود راه‌های مناسب و آسیب‌های ناشی ازآن
یک کارشناس جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی می‌گوید: مهاجرت و الگوی مهاجرت در منطقه سارال با سایر مناطق و شهرهای دیگر فرق دارد.
« کاوه اصلانی» می‌افزاید: در این‌ روستاها مردم دارای تولیدات محصولات کشاورزی و دامداری هستند، اما به علت نبود امکانات ساختاری مثل راه مناسب و بهداشت و پوشش صدا وسیما و نبود مقاطع بالاتر تحصیل تن به مهاجرت می‌دهند، اما ممکن است در برخی روستاها در چرخه تولید نقشی نمانده باشد و روستاییان مجبور به کوچ اجباری شوند.
وی اظهار می‌کند : اگر در رفع این وضع ساختاری اقدامی به عمل نیاید بیم آن می‌رود بسیاری از این روستاها در آینده‌ای نه چندان دور خالی از سکنه شوند که این امر علاوه بر قطع تولیدات دامی و کشاورزی سبب بروز مشکلاتی همچون حاشیه نشینی در شهرها و بروز مشاغل کاذب و بسیاری از آسیب‌های اجتماعی هم چون اعتیاد به مواد مخدر می‌شود.
اصلانی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر نبود جاده‌های ارتباطی مناسب سبب می‌شود کشاورزان مجبورشوند تا محصولات کشاورزی روستاهای این منطقه مانند گندم و نخود را با نازل ترین قیمت به فروش برسانند و سود آن به جیب دلالان برود. روی دیگر سکه رنج و مشقت روستا نشینانی است که سالانه با این مشکل دست و پنجه نرم کرده‌اند چه بیماران اضطراری و زنان بارداری که هنگام وضع حمل به علت نبود راه مناسب جانشان را از دست داده‌اند.