بارانی خبر – اهمیت ورزش در جامعه بر کسی پوشیده نیست اما بسیاری از کارشناسان معتقد هستند ضعف هایی در نحوه مدیریت و زیر ساخت های ورزشی وجود دارد که باید برنامه و حرکتی اصولی در راستای اصلاح آن صورت گیرد. در ارتباط با ورزش همگانی و قهرمانی و همچنین نحوه مدیریت و زیرساخت ها در ورزش کردستان با محمد کاظم عظمی دکتری مدیریت ورزشی، عضو استعدادهای درخشان، مربی ورزش های همگانی به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانیم.

وضعیت ورزش کردستان را به صورت کلی چگونه می بینید؟

ورزش کردستان از لحاظ مدیریت نیاز به یک مهندسی مجدد دارد. در حوزه های مختلف، مدیریت ورزش کردستان قابل نقد است. چالش پیش روی ورزش کردستان نداشتن برنامه توسعه ای در ابعاد مختلف است، توسعه متوازن و عدم توجه به آمایش سرزمین و منطقه ای باعث شده رشته های اصلی ورزش کردستان در یک الی دو شهر فعالیت با کیفیتی داشته باشند و در دیگر شهرهای استان  فقط در حد  اینکه آن رشته برچسب تعطیلی نداشته باشد، فعالیت دارند، همین عامل باعث شده در انتخاب نفرات برای مسابقات کشوری به پتانسیل ظرفیت دیگر شهرستان ها توجه نشود و نفرات از آن دو شهرستان انتخاب شوند.

زیر ساخت های ورزش کردستان کافی نیست و اگر در جایی زیر ساخت مناسبی داشته باشیم، عدم مدیریت صحیح باعث شده این زیرساخت ها، نتواند شایسته و بایسته در خدمت ورزش کردستان قرار بگیرد. ماده ۸۸ بلای خانمان سوزیست که ورزش استان را در بحث زیرساخت ها، به نابودی کشانده است. درست است که در قانون ذکر شده که تصدی گری دولت کاهش پیدا کند، اما این کاهش به معنی عدم نظارت یا پایین آمدن کیفیت نظارت نیست.

متاسفانه در بحث ماده ۸۸ ورزش استان بسیار متضرر شده است . درآمدهای که از محل اجاره سالن های ورزشی از طریق ماده ۸۸ به خزانه واریز می شود برای نگهداری و تجهیز همان سالن ها برگشت داده نمی شود و فقط به ورزش قهرمانی، آنهم نه تمام و کمال اختصاص داده می شود. در حوزه بودجه و اعتبارات، ورزش کردستان شفاف عمل نکرده و این ادعا را در اختصاص بودجه به هیات ها ورزشی می توان بررسی نمود

در این استان باید فعالیت ها و سرمایه گذاری ها به سمت ورزش همگانی برود یا ورزش قهرمانی؟

ورزش همگانی باید همچون نسیمی بر روح جامعه بوزد این جریان باید آرام و ادامه دار باشد، در قالب دستور و برنامه نمی توان امید به توسعه ورزش همگانی داشت. اگر آمار ده سال گذشته کشور و استان را بررسی کنیم مشاهده خواهیم کرد ورزش همگانی با تقویم زمانبندی شده و با برگزاری چند همایش پیاده روی توسعه پیدا نکرده است.

متاسفانه شورای ورزش همگانی به صورت منظم تشکیل نمی شود و یا اگر تشکیل شود در حد مصوباتی است که لازم الاجرا نیست، برای بررسی این موضوع لازم است  جستجوی در اینترنت داشته باشیم و میزان اجرایی شدن این مصوبات را در سطح استان ببینیم. برمیگردم به سوال شما، در همه کشورها توجه ویژه به ورزش همگانی است، از دل ورزش همگانیست که قهرمان های ورزشی شناسایی می شود. ورزش را می توان به چهار بخش تقسیم کرد ورزش تربیتی، ورزش همگانی، ورزش قهرمانی و ورزش حرفه ای، دو بخش اول در جامعه در حوزه همگانی فعالیت می کنند طبیعتا اکثر ورزشکاران از ورزش تربیتی و همگانی به رده های قهرمانی و حرفه ای رسیده اند.

اینکه گفتم ورزش همگانی باید مثل یک نسیم  باشد به این معنی است  که این نسیم بایستی در تمامی هیات های ورزشی جریان داشته باشد تا ما بتوانیم ورزش قهرمانی را سرپا نگه داریم، باید گفت که  ورزش همگانی با چند مصوبه و چند سخنرانی و چند همایش به هدف خودش نخواهد رسید این است که می بایستی مدیران ورزشی ما توانایی نوشتن و اجرایی نمودن برنامه استراتژیک محور را برای این حوزه داشته باشند. نتیجه اینکه بخواهم جواب سوال شما را داده باشم توجه و سرمایه گذاری در  ورزش همگانی هموار کننده جاده برای توسعه ورزشی قهرمانی است.

آنچه که امروز می بینیم این است تمام نگاه ها و امکانات به سمت ورزش قهرمانی است. نظر شما چیه؟ آیا این خوب است یا پیامدهای دارد؟

در دنیا هیچ سازمانی فقط به نتیجه فکر نمی کند، نتیجه می تواند برای هر سازمان، بخشی از هدف باشد اما تمام هدف نیست. مدیریت ورزش کردستان بیشتر روی نتیجه متمرکز شده است تا هدف ، در بررسی نفراتی که به مسابقات المپیک اعزام می شوند مشاهده میکنیم استان کردستان جایگاه مطلوبی ندارد پس صرف اینکه به نتیجه فکر کنیم نه تنها ما را به هدف نمی رساند بلکه به ناکجا آبادی می برد که برگشت از آن می تواند ورزش کردستان را سال ها به عقب ببرد.

صرف توجه به ورزش قهرمانی به خودی خود اشکالی ندارد و بسیار هم کار خوبیست، اگر با دید معرفی ورزشکاران کردستان به میدان های بهتر و تیم های بهتر باشد، با دید اینکه مربیان کردستان را به جهان معرفی نمایم، ولی متاسفانه استراتژی که برای این مورد در نظر گرفته شده بسیار دور تر از آنچه که بیان شد، می باشد.

هدف ورزش کردستان در توجه به ورزش قهرمانی بیشتر اقناع افکار عمومی، رسانه ها و نهایت اینکه پر کردن موفقیت های خود در حوزه ورزش می باشد. شما این موارد را  می توانید دربنرهای تبریکی که برای ورزش قهرمانی در شهر نصب می شود ببینید.

 در ۵ سال گذشته ما بیشترین بنرهای که در شهرهای کردستان دیدیم در چند رشته مانند بدنسازی ، مچ اندازی و …. بوده است، این رشته ها نمی تواند معرف خوبی برای توسعه ورزش قهرمانی در رتبه بندی کردستان در جایگاه کشوری باشد. البته با حفظ احترام به ورزشکاران این رشته که در جایگاه خود قابل احترام و بسیار جای افتخار دارند. کافیست کارنامه هشت ساله ورزش کردستان را بررسی کنیم قبل از این هشت سال، جایگاه والیبال، فوتبال، بسکتبال، هندبال، شنای کردستان کجا بوده و امروزه در چه جایگاهی هستیم،  با این تفاسیر جواب سوال شما این است که نیاز هست در ورزش قهرمانی به همه رشته ها خصوصاً رشته های تیمی همچون فوتبال، بسکتبال، والیبال و… توجه کنیم و فقط به فکر نتیجه، آمار و ارقام قهرمانی نباشیم، برنامه ایی داشته باشیم که ورزش قهرمانی سازنده مربی و ورزشکار  باشد و بتواند آنها را به میدان های ملی و بین المللی معرفی نماید.

اکثر مردم از طریق ورزش دنبال مدال و قهرمانی هستند چگونه می توان ورزش همگانی را نهادینه کرد؟

متاسفانه در حوزه بازاریابی ورزشی ما نتوانسته ایم  ورزش همگانی را معرفی نمایم، ورزش همگانی کمتر به چشم میاد، مربیان و ورزشکاران این حوزه در دید رسانه ای نیستند در نتیجه مربیان این حوزه دوست ندارند در ورزش همگانی فعالیت کنند.

 مردم فکر می کنند که ورزش همگانی فقط و فقط مخصوص افراد بیمار است، کمتر کسی را سراغ داریم که فرزندش را به ورزشی هدایت کند که قهرمانی و مدال در آن نیست. ورزش همگانی ساختاری اجتماع محور و سلامت محور دارد که می تواند آمادگی جسمانی افراد را برای کارهای روزمره بالا ببرد، از بیماری ها او را دور کند، اعتماد به نفسش را بالا ببرد و نهایت اینکه فردی شاد با مسئولیت اجتماعی را روانه جامعه نماید هر کدام از اینها می تواند در حکم یک مدال و قهرمانی باشد و نیاز هست متخصصین بازاریابی  ورزشی در حوزه مسئولیت اجتماعی با برنامه بتواند آن را به جامعه القا نمایند.

در حال حاضر با توجه به آنچه مشهود است در کردستان نه در ورزش قهرمانی و نه در ورزش همگانی موفقیت چشمگیری نداشته ایم و بسیاری از قهرمانی های کشوری هم بیشتر بر اساس استعدادهای ورزشکاران و انفرادی است.

آیا تغییر مدیریت های ورزشی در بهبود شاخص ها تاثیر گذار خواهد بود؟

قطعا مدیریت ورزشی می تواند تاثیر بسزایی در توسعه ورزش قهرمانی و همگانی داشته باشد. یک مدیر ورزشی باید سیاسی باشد تا برای جذب بودجه و اعتبارات در بین نمایندگان مجلس نفوذ کند اما نباید سیاست زده باشد تا ورزش و جوانان تبدیل به حیاط خلوت برای نمایندگان مجلس شود این مورد به کرات در ورزش کردستان مشاهده شده است.

یک مدیر ورزشی قوی می تواند بسیار تاثیر گذار باشد اگر مهارت نوشتن و اجرا نمودن برنامه جامع را داشته باشد. یک مدیر ورزشی می تواند تاثیر گذار باشد اگر توسعه متوازن با توجه به آمایش سرزمین و منطقه ای در برنامه های خود، مد نظر داشته باشد. یک مدیر ورزشی می تواند تاثیر داشته باشد اگر در چینش مهرهای خود ملاحظات شخصی و حزبی نداشته باشد. یک مدیر ورزشی خوب می تواند تاثیر گذار باشد اگر افراد منتقد خود را حذف نکند. پس نیاز هست هوا و نفسی تازه به روح ورزش استان دمیده شود و مدیری انتخاب شود که ویژگی های لازم را داشته باشد.

با توجه به تحقیقات شما گریزی به سایر کشورها بزنیم. در کشورهای پیشرفته بیشتر بودجه و امکانات به سمت ورزش قهرمانی است یا ورزش همگانی و چه تاثیری داشته است؟

نکته اول:  در اکثر کشورهای پیشرفته دولت ها سکاندار ورزش همگانی هستند و توجه ویژه چه در بعد تربیت مربی و چه در بعد توسعه زیرساخت ها دارند، دولت های پیشرفته با حکمرانی درست در ورزش همگانی امکانات دولت و بخش خصوصی را در این زمینه بسیج و توانسته اند آمار خود را در ورزش همگانی هر سال افزایش بدهند، چون نگاه دولت های پیشرفته به ورزش همگانی صرفا گذراندن اوقات فراغت نیست و بیشتر سلامت محور است، با سرمایه گذاری در این بخش توانسته اند مبلغ قابل توجهی در بحث های درمانی صرفه جویی کنند.

  نکته دوم: ورزش همگانی در کشورهای پیشرفته دروازه ورود به ورزش قهرمانی است، آنها  با ایجاد نظام استعدادیابی در دل ورزش همگانی، استعدادها را به بخش های خصوصی که متولی ورزش قهرمانی است معرفی می کنند .

متاسفانه در ایران ساختارها ناقص ایجاد شده و هر کسی به صورت جزیره ای برای خودش عمل می کند، آموزش و پرورش برنامه خودش را دارد، وزارت علوم برنامه خاص خود، شهرداری ها جدا و ورزش و جوانان هم برای خودش فعالیتی را در این خصوص انجام می دهند نتیجه این می شود که در حال حاضر هستیم.

اگر می خواهیم ساختارهای که ایجاد کردیم درست فعالیت نمایند می بایستی تحت فرماندهی یک دستگاه قرار بگیرد و برای هر دستگاه وظایفی در حد و اندازه خودش تعریف شود و این دستگاه ها جهت ارائه محصولات خود به همدیگر زنجیروار به هم متصل شوند تا شاهد توسعه در ورزش قهرمانی و همگانی باشیم.

خارج از بحث مدیریتی فرصتی است چند سوال در مورد فعالیت ورزشی بپرسم. شما دارای تحصیلات و فعالیت ورزشی هستید برخی از مردم می گویند امکان ورزش در صبح را ندارند. آیا ورزش در دیگر تایم ها مشکل دارد؟

ورزش کردن می تواند بر اساس ساعت بیولوژیکی بدن انجام شود مثلا فردی دوست دارد در تایم صبح، فعالیت ورزش انجام دهد و بدنش در ساعت صبح بیشتر پذیرای ورزش می باشد. از لحاظ فیزیولوژی ورزش این فرد مشکلی نخواهد داشت. براساس تحقیقاتی که صورت گرفته اغلب کارشناسان معتقدند عصرها، بهترین زمان برای ورزش کردن می باشد.

بی تحرکی و چاقی در جامعه مشهود است چگونه می توان ورزش کردن را در جامعه نهادینه کرد و اگر برنامه ها درست پیش برود چقدر زمان لازم است؟

با توجه به آمار فدراسیون ورزش های همگانی و وزارت بهداشت آمار افرادی که دچار بیماری های غیر واگیر می شوند افزایش یافته و جالب اینکه سن افراد ابتلا به بیماری های غیر واگیر کاهش یافته است، عامل اولیه افزایش بیماری های غیر واگیر، بی تحرکی و عدم فعالیت ورزشی اعلام شده است.

 اگر بخواهیم ورزش همگانی را در جامعه نهادینه کنیم عزم جدی همه دستگاه های متولی را می خواهد از جمله برای فرهنگ سازی نیاز به آموزش و پرورش داریم. خوشبختانه چند سالی هست که در آموزش و پرورش توجه جدی به این امر شده است. هم چنین نیاز می باشد شهرداری ها با ورزش و جوانان همراه باشند نه اینکه خود شهرداری ها متولی کار باشند بلکه یاریگر ورزش و جوانان در توسعه زیر ساخت های ورزش همگانی باشند .

اگر دستگاه ها با برنامه حرکت کنند، هر دستگاهی وظیفه خودش را به درستی انجام دهد در یک بازه زمانی ۵ ساله می توان نوید این را بدهیم آمار بیماری های غیرواگیر در کشور کاهش پیدا می کند.

گفت و گو از هیوا محمدپور