قلبی که از شکست‌های اعتیاد خرد شده، حالا با قدرت عشق دوباره شروع به تپش می‌زند و دختری را به آغاز زندگی دوباره می برد.

بارانی خبر – در دنیای امروز، مسائل مربوط به اعتیاد یکی از چالش‌های جدی جوامع است. این چالش، افراد را وارد مشکل می‌کند و زندگی‌های آنان را به طور جدی تحت تأثیر قرار می‌دهد. اینجا با داستان زندگی یک دختر جوان که به اعتیاد مبتلا شده بود و تمام موقعیت‌های زندگی خود را دست داده بود، آشنا می‌شویم. این دختر جوان، با پشتیبانی خانواده و با اراده قوی شخصی، توانسته است از این چالش پیچیده عبور کرده و به جامعه باز گردد.

اینجا با دختری به اسم پریا گفت و گو کرده ایم تا داستان تبدیل زندگی او را به تصویر بکشیم. او که از خود به عنوان یک نمونه زنده از توانایی انسان در مقابله با مشکلات به شمار می‌رود، نه تنها به جامعه بازگشته بلکه تصمیم به اشتراک گذاری داستان زندگی‌اش و انگیزه‌های خود برای تغییر بهترین نسخه از خود شدن دارد.

این مصاحبه در بخش‌های مختلف به تجربیات این دختر جوان، نگرش جامعه به افراد مبتلا به اعتیاد، تأثیر خانواده بر بازگشت به زندگی عادی، و پیامی برای دیگران که با این مشکل روبرو هستند، پرداخته است. امیدواریم که داستان زندگی پریا و مصاحبه ما، به عنوان یک الهام‌بخش برای افراد دیگر که در مسیر بازگشت به زندگی عادی هستند، مورد توجه قرار گیرد و نقش مثبتی در تغییر دیدگاه جامعه نسبت به اعتیاد ایفا کند. گفت و گوی خواندنی ما با پریا دختر ۲۳ ساله کردستانی که چندین بار درخواست مصاحبه با ما را رد کرد و بعد از ۶ ماه تلاش موفق به این مصاحبه شدیم را در ادامه بخوانید.

 از اینکه بعد یه مدت طولانی بلاخره قبول کردید گفت و گوی دوستان داشته باشیم تا هم سن و سالهایت از تجربیاتت استفاده کنند مچکرم. در ابتدا لطفا کوتاه گذری بر داستان زندگی خود داشته باشید.

 ممنون، من از یک خانواده معمولی زندگی ام را آغاز کردم. اما در سنین نوجوانی، با مشکلاتی مواجه شدم که من را به سمت اعتیاد کشاند. ابتدا، مثل همه جوانان، فکر می‌کردم که این تجربه قابل کنترل است.

من در ۱۸ سالگی بر اساس کنجکاوی که داشتم و صحبت هایی که تعدادی از دوستانم درباره لذت مصرف مواد می کردند یک بار آن را امتحان کردم. چند ماه بعد یک بار دیگر آن را تجربه کردم و بعد از آن فاصله بین مصرف هایم و نشستن تفریحی با دوستانم کمتر و کمتر شد.

بعد از مدتی در فاصله بین مصرف هایم متوجه شدم سردرد دارم، احساس بی حوصلگی می کنم، پرخاشگرم و زود عصبی می شوم. این بار باید دردسر تهیه مواد و مکانی برای مصرف آن را تجربه می کردم که برای یک دختر خیلی سخت است.

کم کم اطرافیانم متوجه شدن و همان دوستانم که اولین بار با من نشستند و مواد مصرف کردند دیگر من را تحویل نمی گرفتند خیلی هاشون من را مسخره می کردند و از مصرف اول سه تا چهار سال طول کشید. و در این چند سال داستان هایی بر من گذشته که الان اصلا این روحیه را ندارم که دوباره از لحاظ روحی به آن دوران برگردم.

هرگز این فکر را نمی کردم یک روز به جای برسم که از خودم متنفر باشم و باید بعد از این تنفر تلاش کنم که دوباره به چند سال قبل از زندگی ام برگردم. بلاخره بعد از مدتی متوجه شدم که اعتیاد چیزی بیشتر از یک بازی است و اگر کماکان ادامه دهم به تدریج تمام موقعیت‌های زندگی را از دست می‌دهم.

 چگونه تصمیم گرفتی که اعتیاد به مواد مخدر را کنار بگذاری و به دوران پاکی برگردی؟

این راهی بسیار سخت برای طی کردن است. اعتیاد و روی آوری به مواد مخدر باعث شد تا ارتباطاتم با خانواده و دوستان از دست بدهم. حتی آرزوهایی که در کودکی، نوجوانی و جوانی در ذهن پرورش می دادم را از دست داده بودم. تا روزی که تصمیم گرفتم و با خودم گفتم پریا دیگر کافیه، تو همه چیز را از دست داده ای و باید توانمندتر و قدرتمند تر از گذشته به جامعه بازگردی .

 چه چیزی شما را ترغیب کرد که از اعتیاد خارج شوید؟

 وقتی که در این چاه تاریک بودم، یک لحظه روشنایی دیدم. دیدم که می‌توانم تغییر کنم و زندگیم را بازسازی کنم. حمایت خانواده و دوستانم برایم بسیار ارزشمند بود. همچنین، شروع یک درمانگاه و مشاوره روانشناسی به من کمک فراوانی کرد تا مهارت‌های مدیریت استرس و افکار منفی را یاد بگیرم.

 چه پیشنهادی برای جوانان دیگر دارید که ممکن است در مشکلات مشابهی قرار گیرند؟

 اول از همه، به خودتان احترام بگذارید و از دیگران کمک بخواهید. اعتیاد یک مسیر سخت است، اما با پشتکار و پشتیبانی، می‌توانید از آن خارج شوید. همچنین به دیگران اعتماد کنید و از خدمات حرفه‌ای نظیر مشاوره و درمانگاه‌ها استفاده کنید. زندگی زیباست و نباید به آسانی آن را از دست داد.

 چگونه احساس می‌کنید که به جامعه بازگشته‌اید؟

 در ابتدا، احساس می‌کردم که جامعه من مرا نپذیرفته است. اما با گذر زمان و نشان دادن تلاش‌های جدی برای تغییر، دیدم که بسیاری از افراد با استقبال و پشتیبانی مواجه می‌شوند. خدا را شکر هنوز هم انسان های مهربانی در جامعه حضور دارند و جامعه ما یک جانعه مهربان است در این مسیر خیلی ها پیش قدم شدند به من کمک کنند.

در حال حاضر نیز از اینکه دارم به جامعه کمک می‌کنم و داستان زندگی‌ام را به اشتراک می‌گذارم، احساس رضایت و ارتباط بیشتری با دیگران پیدا کرده‌ام. من خیلی تلاش کردم که سایر افرادی که هم سن و سال خودم بودن را کمک کنند و برخی اوقات ساعت ها با چنین افرادی گفت و گو می کنم.

 چگونه خانواده شما به این تغییرات واکنش نشان داده است؟

 خانواده من یکی از بزرگترین ستون‌های حمایت من بوده‌اند. اولین گام بزرگم در راستای بازگشت به زندگی عادی، تشویق و پشتیبانی آنها بود. آنها با مشاوره و درک عمیقی که نسبت به مشکلات من داشتند، به من کمک کردند که اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنم و بتوانم به جامعه باز گردم.

 آیا فکر می‌کنید نگرش جامعه به افراد مبتلا به اعتیاد به اندازه کافی فهم‌پذیر است؟

 امیدوارم جامعه به این درک و فهم برسند که با دید دیگری به افراد مبتلا به اعتیاد نگاه کنند و به جای سرزنش کردند همدردی و کمک کنند. متاسفانه هنوز برخی از افراد این موضوع را به عنوان یک علامت ضعف می‌بینند، در حالی که این یک مبارزه جسمانی و روحی است که نیاز به حمایت و درک دارد. اطلاعات بیشتر و ترویج فرهنگ تحول ذهنی در جامعه می‌تواند به ایجاد تغییر مثبت و تعامل بیشتر با افراد مبتلا به اعتیاد کمک کند.

آیا پیام خاصی به خانواده‌ها و جوانانی که با این مشکل روبرو هستند دارید؟

 بله، اگر شما یا کسی در خانواده یا دوستانتان با این مشکل مواجه است، لطفاً حمایت و محبت را فراموش نکنید. بیشترین نیاز این افراد به احساس ارتباط و دیده شدن است. باور کنید که آنها حق دارند تغییر کنند و با حمایت شما می‌توانند از این مشکل پیروز شوند. هیچ کس تنها نیست و همگان به یکدیگر نیاز داریم تا زندگی را بهتر کنیم.

این مصاحبه نشان دهنده نگاه فرد مبتلا به اعتیاد به جامعه و نقش حیاتی خانواده در حمایت از او است. همچنین، بر جامعه تأکید شده است که نیاز به فهم و حمایت بیشتری دارد تا با افراد مبتلا به اعتیاد به شکل فعالانه‌تری برخورد کند.

گفت و گو از هیوا محمدپور

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد