به گزارش بارانی نیوز، کمبود امکانات و دغدغه‌های مالی‌گاه نمی‌تواند حریف جوانانی شود که خود و توانمندی‌هایشان را باور کرده‌اند و از هر راه ممکن می‌خواهند به موفقیت دست پیدا کنند. در کردستان نیز استعدادهای فراوانی وجود دارد که‌گاه و بیگاه خبرهایی از شکوفایی آنها می‌شنویم.

دیواندره از شهرستان‌های کردستان است که استعدادهای فراوانی در دل خود جا داده است. به جرأت می‌توان گفت که هیچ‌وقت کمبود امکانات و نبود مربیان توانا در رشته‌ها و حرفه‌های مختلف سبب نشده است تا جوانان دیواندره‌ای از کار خود دست بکشند یا برای پیشرفت در استعداد خود تلاش نکنند. بیشتر کسانی که در دیواندره چه در رشته‌های ورزشی و چه در رشته‌های علمی صاحب عنوان‌های مختلف می‌شوند، از کمترین امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برخوردارند و فقط با تلاش و امید به تحقق هدف خود که رسیدن به موفقیت است، یک گام نزدیک‌تر شده‌اند.
از توانمندی‌ها و استعدادهای جوانان این شهرستان، عکاسی است و در بیشتر جشنواره‌های عکس نام یکی از جوانان کردستان به‌عنوان برنده یا شایسته تقدیر دیده می‌شود. نه تنها دیواندره، بلکه سراسر کردستان پر از استعدادهای برتر است که با فراهم کردن امکانات مورد نیاز این جوانان و حمایت‌های مالی، می‌توانند در عرصه‌های مختلف برای کردستان افتخارآفرینی کنند. در این زمینه با «اسعد قربانی»عکاس برتر کشور که بیش از ۱۰۰ عنوان برتر منطقه‌ای و کشوری در رشته عکاسی دارد به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

چه شد که سراغ هنر عکاسی رفتید؟
از سال ۱۳۷۳ که کار فیلمبرداری از مراسم عروسی رواج پیدا کرد، من هم با تهیه یک دوربین به‌صورت آماتور تصویربرداری از این‌گونه مراسم‌ها را در دیواندره آغاز کردم و آن را حرفه اصلی خود می‌دانستم و از این راه، امرار معاش می‌کردم. در سال ۱۳۸۰ نیز عکاسی را به آن اضافه و به‌صورت حرفه‌ای این هنر را آغاز کردم و به تدریج به عکس‌های مستند اجتماعی، خبری و هنری نیز علاقه‌مند شدم و تاکنون در این عرصه توانسته‌ام آثار زیبایی را به ثبت برسانم. برای پیشرفت و ادامه کارم هم لازم دانستم که در کلاس‌های آموزشی شرکت کنم، اما در دیواندره هیچ مؤسسه‌ای برای برگزاری کلاس آموزشی در این رشته وجود نداشت.

پس یعنی هیچ دوره‌ای را نگذرانده‌اید؟
برای کسب تجربه و علم بیشتر در این‌باره مجبور شدم به استان‌های دیگر بروم و نخستین دوره که دوره عکاسی آنالوگ بود را در انجمن سینما جوان ایران گذراندم. بعد ازچند سال ظهور و چاپ، کار در تاریکخانه، روتوش و قلم‌کاری فیلم‌های قدیمی و رنگی کردن دستی عکس‌ها، وارد عرصه دیجیتال شدم.

دل کندن از عکاسی آنالوگ سخت نبود؟
به هرحال عکس‌های آنالوگ ماندگاری بیشتری دارند و طبیعی‌تر بودند. به هرحال هرچند عکاسی آنالوگ محاسن و معایب ویژه خود را داشت، اما در حقیقت کار هرکسی نبود. من هم سرانجام در سال ۱۳۸۳ به دلیل منقرض شدن نسل عکس‌های آنالوگ و کمبود مواد‌های اولیه ظهور، عکاسی دیجیتال را جایگزین عکاسی آنالوگ کردم. از آن زمان به بعد کار عکاسی و فیلمبرداری به شغلم تبدیل شد و برای ارتقای سطح کارم، دیپلم عکاسی را که شامل رشته‌های مختلفی بود دریافت کردم و چند دوره را هم در جهاد دانشگاهی گذراندم.

برای عکس گرفتن بیشتر بر چه موضوع‌هایی تمرکز دارید؟
این عکس‌ها بیشتر عکس‌های مستند اجتماعی بودند که در گذر زمان در مسافرت‌های که می‌رفتم و از مراسمی که در آن حضور پیدا می‌کردم، تهیه شده بود. در حقیقت معتقدم عکاسی از زیباترین و بهترین جلوه‌های پیشرفت هنری است. عکس حافظ خاطرات یاران و دوستان و بهترین نمایشگر لحظه‌های تلخ و شیرین زندگی ملت‌ها و آثار و سنت‌ها و شیوه‌های زندگی آنها در زمان گوناگون است. جاودانه کردن آداب و رسوم و لباس، نحوه برگزاری مراسم آیینی و مذهبی و ثبت منظره‌های طبیعی از هدف‌های من است تا در آینده، نسل‌های جدید از چگونگی زندگی گذشتگانشان خبر داشته باشند. عکاس وقتی سوژه‌ای را دنبال می‌کند و از آن عکس می‌گیرد، نتیجه کار در واقع، گفته درونی هنرمندی است که در ثبت آن تلاش کرده است و این عکاس در ذهن خود در قالب عکس گفته‌هایی نیز دارد. بیننده به محض دیدن عکس، پیغام را دریافت می‌کند. در یک کلام می‌توان گفت که عکس بی‌صدا، همه ناگفته‌ها را می‌گوید.

چه عنوان‌هایی در رشته عکاسی به دست آورده‌اید؟
تاکنون بیش از ۱۰۰عنوان، لوح تقدیر و دیپلم افتخار بین‌المللی، کشوری و منطقه‌ای به دست آورده‌ام که مهم‌ترین‌های آنها راه یافتن به مسابقات بین‌المللی عکس «روژان»، رتبه دوم کشوری شعار سال، رتبه اول کشوری جشنواره «روح خدا» و رتبه اول جشنواره کشوری «منادیان وحدت» بوده است. عکس برتر کشور در جشنواره عکس رشد، رتبه برتر جشنواره کشوری «نماز و نیایش» نیز بخشی دیگر از مقام‌های من است. تا به حال ۳ نمایشگاه انفرادی در سنندج با عنوان «قاب‌ها و نگاه‌ها» «نگاه نیک» در دیواندره و «آسمون آبی» در شهر زرینه برگزار کرده‌ام. همچنین در چندین نمایشگاه گروهی در تهران و سایر شهرهای کشور حضور داشته‌ام. بزرگ‌ترین نمایشگاهی هم که تاکنون برپا کرده‌ام مربوط به نمایشگاهی  می شود که در آن ۴۵ اثر از دوران مختلف عکاسی را به نمایش گذاشتم. هزینه چاپ و کارهای جانبی برپایی نمایشگاه برعهده خود عکاس است و اداره فرهنگ و ارشاداسلامی فقط مکان را در اختیار هنرمند قرار می‌دهد و دیگر هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد.

برای ثبت یک عکس خوب باید چه چیزهایی را مدنظر قرار داد؟
اگر از یک فروشنده بخواهید یک دوربین خوب را به شما معرفی کند، قطعاً از برندهای معتبر و پیکسل‌های بالا حرف می‌زند، اما اگر گرانقیمت‌ترین دوربین را بخرید، بازهم به اندازه لنزی که خدا درچشم‌های انسان گذاشته است، کارایی ندارد. عکاسی، به دوربین خوب داشتن نیست، بلکه به استعداد، ایده هنری، ابتکار و سلیقه بستگی دارد. پس اگر اینها را داشته باشید، می‌توانید با یک دوربین عادی یا حتی یک تلفن همراه خوب، عکاسی کنید. یک عکس خوب، یک دنیا حرف دارد عکس‌ها می‌مانند نه می‌روند و نه قرار دارند، می‌مانند و بی‌قراری می‌کنند. عکس‌ها خودشان را به ما نشان می‌دهند، اما ما را به داخل خود می‌کشانند طوری که با دیدن آن، احساس می‌کنید خودتان آنجا هستید. برای داشتن عکس خوب باید ازنظر فنی هم کادر‌بندی مناسبی داشته باشید، رعایت کردن نقاط طلایی، تنظیم کردن رنگ و کنتراست و وضوح نیز از دیگر مواردی است که باید به آن توجه داشت رعایت کرد.

وضع آموزش این رشته در دیواندره چگونه است؟
آموزش از ضرورت‌های جامعه است و برای یادگیری باید از امکانات و مدرسان خوبی برخوردار بود، چون بدون آموزش قطعاً پیشرفت در هیچ‌کاری صورت نمی‌گیرد. در دیواندره هیچ مؤسسه هنری وجود ندارد که رشته عکاسی را آموزش دهد و دانشگاه‌های پیام نور و علمی‌ـ کاربردی نیز در این رشته پذیرش ندارند، اما تا به حال ۲۰نفر نزد من حرفه عکاسی را یاد گرفته‌اند و بسیاری از آنها خودشان مغازه‌دارند و مشغول عکاسی و تصویربرداری هستند. به دلیل علاقه زیاد به ادامه تحصیلات در این رشته در دانشگاه علمی ‌ـ کاربردی سنندج ثبت‌نام کردم و اکنون دانشجوی رشته تصویربرداری سینما هستم.

مصاحبه : هیوا محمدپور

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد