بارانی خبر، چیدمان اکثریت مدیریت فرهنگی در کردستان به نحوی است که بازیگران این عرصه به دلیل عدم آشنایی با امور فرهنگی موجب شده‌اند که قطار تحول فرهنگی شهرستان‌ها حرکت نکرده به ایستگاه آخر برسد و ساکنان دیار فرهنگی در زمینه فعالیت فرهنگی، استان خود را همیشه در حالت کیش و مات بدانند. در تعریف کیش و مات می‌توان اظهار داشت: «کیش و مات یا کیش به شرایطی در شطرنج گفته می‌شود که در آن شاه یکی از طرف‌های بازی در خانه‌ای قرار بگیرد که از سوی مهره حریف کیش شود و نتواند به خانه‌های کناری برود، زیرا در آنجا نیز یا مهره‌های دیگری هستند یا آنجا نیز کیش می‌شود و در این حالت بازیکن شکست می‌خورد و بازی به پایان می‌رسد.»

با در نظر گرفتن تعریف فوق، شایسته است تعریفی از مدیریت فرهنگی هم ارائه گردد: «اصطلاح مدیریت فرهنگی جامعه اگرچه بسیار فراتر از مدیریت فرهنگی در سازمانها و بخشهای فرهنگی به عنوان زیرمجموعه‌های آن جامعه است اما برای اجرا و کاربرد تفاوت ماهوی چندانی ندارند. مدیریت بر هر حوزه بدون برنامه‌ریزی و سازماندهی ممکن نیست. مدیریت فرهنگی از آن‌رو حائز اهمیت است که فرهنگ در زندگی افراد جامعه و ایجاد هویت ملی، نوآوری، کارآفرینی، سرمایه، فناوری و… اهمیت بسیار دارد. از آنجا که هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی، ضرورت مدیریت محسوب می‌شوند، این دو بدون شناخت وضعیت موجود که مبتنی بر گذشته است، امکان‌پذیر نمی‌باشد. مدیریت فرهنگی با اتکا به ارزشهای جامعه باید در پی اعتلای فرهنگ باشد و شرایطی را فراهم نماید که اهداف مورد نظر به گونه‌ای مطلوب حاصل شود؛ چراکه دستیابی به اهداف مطلوب فرهنگی، تاثیر قابل توجهی بر دیگر فعالیتها خواهند داشت.» (پژوهشنامه ۳۱، مدیریت فرهنگی)

اکثریت مدیران فرهنگی منتخب در شهرستان‌ها یا سفارشی هستند و یا اینکه در اتوبوس همراه منتخب دولت به این دیار می‌آیند؛ به نحوی که از هر زاویه مذکور به انتخاب این مدیران فرهنگی بنگریم، روزنه امید نمی‌بینیم. به طور مثال در برخی شهرها هنوز سالن اختصاصی برای تئاتر وجود ندارد که تنها دل‌نگرانی شهروندان سالن خالی تئاتر همچون سینماهایش باشد. عرصه حضور روزنامه همچون صندلی‌های سینمایش خالی است و بیشتر مدیران فرهنگی با این واقعیت ملموس مواجه بوده‌اند که هر روز از میزان مراجعه‌کنندگان به کتابخانه‌ها کاسته می‌شود و مسئولان امر به‌جای حل مشکل، با ارائه آمارهای توهمی از واقعیت فرار می‌کنند.

تاریخ‌نویسان و صاحبان اندیشه بر این باورند که برخی مراکز استان فرهنگی در کارنامه علمی خود، پسوند دارالعلوم را به ثبت رسانده است؛ اکثریت مسئولان فرهنگی به چه می‌اندیشند که بدون هیچ فعالیت فرهنگی، فقط در فکر حفظ صندلی هستند و قضاوت تاریخ برایشان مهم نیست. البته می‌گویند که تاریخ را همیشه صاحبان قدرت نوشته‌اند پس این مدیران فرهنگی که به فرهنگ کیش و مات داده‌اند بدون شک خود تاریخ‌نگاری اجاره می‌کنند که در مدح اینان صفحات تاریخ را بنگارند.

شورش عزیزی / روزان