به گزارش بارانی نیوز در میان کُردها وقتى که پسرى به سن ازدواج مى ‏رسد، دخترى را به شیوه های مختلف شناسایى مى‏ کند و موضوع را با خانواده خود در میان مى‏ گذارد. اعضاء خانواده نیز درباره دختر و خانواده‏اش تحقیق مى‏ کنند وسپس فردى را براى گرفتن وقتى براى خواستگارى به طور محرمانه به خانه عروس مى ‏فرستند.

اگر خانواده عروس راضى به این وصلت باشند وقتى را تعیین مى‏ کنند. در وقت تعیین شده پدر و عمو و دایى و ملاى محل و چند نفر از همسایگان و خویشاوندان به خواستگارى دختر مى‏ روند.

 عروس براى میهمانان چاى مى‏ آورد. مادر داماد او را مى‏بوسد و به این بهانه به سر و صورت او به دقت توجه مى‏ کند و سپس او را مى‏بیند. درباره هنر دختر سؤالاتى مى ‏شود خانواده عروس نیز درباره پسر سؤالاتى مى‏ پرسد و درباره شیربها و مهریه صحبت مى‏ کنند سپس قرار شیرینى خوران را مى‏ گذارند.

  شیرینى خوران یک هفته پس از خواستگارى انجام مى‏ شود. در این روز اقوام عروس و داماد با کارت رسمى دعوت مى‏ شوند. اقوام داماد در خانه داماد و اقوام عروس در خانه عروس جمع مى‏ شوند.

  در این مراسم شیرینی خوران در منزل داماد به رقص و پایکوبى پرداخته مى‏ شود. سپس از خانه داماد به خانه عروس مى‏ روند و در منزل عروس به رقص و پایکوبى مى‏ پردازند و از آنان با چاى و شیرینى پذیرایى مى‏ شود. سپس داماد را در کنار عروس مى‏ نشانند و حلقه نامزدى را در دستان هم مى‏ گذارند و به این ترتیب مراسم شیرینى خوران تمام مى‏ شود.

  مراسم بعد از شیرینى خوران، مراسم پاگشائى خانواده داماد توسط خانواده عروس است.در فاصله بین این دو مراسم داماد حق ملاقات و دیدار عروس را ندارد.

  در مراسم پاگشایى، خانواده عروس از خانواده داماد و دوستان نزدیک او براى شام یا ناهار دعوت به عمل مى‏ آورد. زنها و مردها هر کدام در اطاقى جداگانه هستند. پس از صرف شام یا ناهار، داماد با اجازه پدر عروس به اطاق زن ها مى‏رود و روبروى عروس مى‏نشیند و هدیه‏اى به او تقدیم مى‏کند و مجلس را ترک مى‏ کنند.

  پس از آن نوبت مراسم عقد کنان مى‏ رسد. روزى را براى عقد عروس تعیین مى‏ کنند و گاهى زمان نامزدى یک سال و بیشتر به طول مى‏ انجامد. مراسم عقد با حضور سردفتر و چهار نفر شاهد و نزدیکان، مانند برادران، عموها و دایى‏ها، داماد و عروس انجام مى‏ شود. پس از اجراى مراسم عقد، مراسم عروسى برگزار مى ‏شود. قبل از مراسم عروسى، مراسم “لباس برین” برپا مى‏ شود یعنی در روزى معینى عده‏اى از زنان خانواده عروس و داماد به مغازه پارچه فروشى براى تهیه لباس عروس مى‏ روند و پارچه‏ هایى را انتخاب مى‏ کنند و پارچه‏ ها را به خیاط مى‏ دهند تا براى عروس لباس تهیه کند.

 در روزهاى قبل از عروسى کارت‏هاى دعوت را توزیع مى‏ کنند مراسم عروسى بعدازظهر برگزار مى‏ شود و عده‏اى از جوانان براى شب نشینى دعوت مى ‏شوند. تمام مدعوین براى ناهار روز بعد نیز دعوت مى‏ شوند. شب قبل از عروسى یا صبح روز عروسى مراسم حنابندان که در کردى «خَنَه بَه نان» گفته مى‏ شود برگزار مى‏ شود.

  در حنابندان دختران دم بخت قوم و خویشان و دوستان عروس شرکت مى‏ کنند در صبح روز عروسى، عروس را به حمام مى‏ برند و پس از آمدن به خانه به حنا بستن به دست و پاى عروس مشغول مى‏ شوند. عروس ابتدا امتناع مى‏ کند. اما با هدایایى که مادر شوهرش به او مى‏ دهد رضایت مى‏ دهد. در حین حنا بستن عده‏اى از زنان دایره و دف مى‏ زنند.

  در این شب که در خانه عروس حنابندان است در خانه داماد شَه و گَر (شب گرد) برپا است.

  در شب شه و گر مدعوین داماد را از منزل خود به منزل عروس مى‏ برند و در آنجا عروس و داماد با هم مى‏ رقصند و مردم براى آنها شاباش مى‏ دهند. هر کس به میل خود پولى به نوازندگان مى‏ دهند و آنان با صداى بلند نام افراد و مبلغ اعطاء شده را مى‏ گوید.

 پس از رقص عروس و داماد در منزل عروس، مهمانان به منزل داماد بر مى‏گردند و تا صبح به تفریح مى‏ پردازند.

 در این روز یک ساعت مانده به ظهر مهمانان با ساز و دهل به خانه عروس مى‏ روند تا جهاز او را بیاورند.

 جهاز عروس که شامل وسایل منزل و هدایایى براى داماد، پدر، مادر، خواهر و برادر او است تحویل مادر داماد مى‏ شود.

 پس از صرف ناهار، جهت آوردن عروس حرکت مى‏ کنند و در خانه عروس مدتى به رقص و پایکوبى مى‏ پردازند.

  برادران عروس دست عروس را مى‏ گیرند و عروس از پدر و مادر خود خداحافظى مى‏ کند و با پاى پیاده یا با اتومبیل تزئین شده به خانه داماد آورده مى ‏شود.

 نزدیک خانه داماد، داماد به استقبال عروس مى‏ رود و عطر بر سر او مى ‏پاشد و سپس به منزل بر مى‏ گردد.

  در جلو در منزل، مادر داماد مقدارى نقل و نبات و سکه بر سر عروس خود مى ‏پاشد.

 پس از وارد شدن عروس به خانه داماد، عروس و داماد وارد حلقه رقص و پایکوبى مى‏ شوند.

 پس از عروسى تا سه روز ناهار و شام از طرف خانواده عروس به منزل داماد فرستاده مى‏ شود.

 پس از سه روز مراسمى برگزار مى‏ گردد که در آن زنان دعوت شده از دو خانواده به خانه داماد مى ‏آیند و هدایایى را براى عروس و داماد مى‏ آورند.

 یک هفته پس از عروسى چند نفر از اقوام عروس و داماد، عروس را به حمام مى‏ برند و ناهار میهمان داماد هستند.

  پس از مدتى خانواده عروس، داماد را براى ناهار دعوت مى‏ کنند. در این موقع، عروس صبح زود به منزل پدرش مى‏ رود و از طرف داماد هدیه‏اى به نام «جاخالى‏ با» براى او فرستاده مى‏ شود و پس از صرف ناهار، رسم است چند روزى عروس در خانه پدرش بماند به این مراسم «پاوه خوان» مى ‏گویند.

 پس از آن خانواده داماد از خانواده عروس دعوت مى‏کند و پس از آن روابط عادى مى‏ شود.

 یکى از ویژگى‌هاى عروسى در بین کردهاى عشایر، شب‌نشینى سنتى است که پیش از برگزارى جشن اصلى عروسى ترتیب داده مى‌شود. این شب‌نشینى‌ها تا سال‌هاى اخیر بسته به بضاعت مالى خانواده‌هاى عروس و داماد بین سه تا هفت شب ادامه داشت، اما امروز به دلایلى به یک الى دو شب و گاهى به سه شب یا بیشتر محدود شده است.

 مقدمات ازدواج پسران و دختران جوان با مجلس خواستگارى و گفتگو بر سر تعیین مهریه و خرید طلا و لباس توسط داماد براى عروس و تعیین تاریخ عقد و عروسى آغاز مى‌شود. بعد از طى این مقدمات، مراسمى با عنوان شیرینى خوران برگزار مى‌شود که طى آن با اعلام نامزدى رسمى دختر و پسر، خطبه عقد نیز بین آنان جارى مى‌شود و مراسم عروسى به زمان دیگرى موکول می شود.

 با نزدیک شدن روز عروسى مجالس شب‌نشینى از سوى خانواده‌هاى دو طرف به طور جداگانه ترتیب مى‌یابد که در آن از کلیه نزدیکان دو خانواده دعوت به عمل مى‌آید.

 با پایان یافتن شب‌نشینى روز عروسى فرا مى‌رسد که در این روز نیز ضمن ادامه رقص و پایکوبى و دادن نهار به مهمانان نزدیک، عصر داماد در حالى که تعدادى از مهمانان خصوصاً دختران و پسران جوان وى را همراهى مى‌کنند، به طرف خانه عروس حرکت مى‌کنند و پس از صرف چاى و شیرینى و کسب اجازه از والدین عروس، وى را به خانه داماد مى‌‌آورند و در اینجا شادى و نشاط حاضران به اوج خود مى‌رسد.

  عروس و داماد پس از ورود به محل برگزارى مراسم، وارد حلقه رقص شده و طبق یک سنت دیرینه هر یک به نوبت “سر چوپى” را در دست مى‌گیرند و در حالى که جمع زیادى از دختران و پسران آنان را همراهى مى‌کنند، دقایقى به آرامى به پایکوبى مى‌پردازند. با رقص عروس و داماد، مبالغ قابل توجهی از محل شاباش‌ها نصیب نوازندگان مى‌شود.

 با پایان یافتن جشن عروسى و پس از گذشت یک هفته، کلیه دعوت‌شدگان دو طرف به استثناى مردان و پسران، در منزل داماد جمع مى‌شوند و با برگزارى مراسم دیگرى که گستردگى مراسم شب‌نشینى و عروسى را ندارد، هدایاى خود را که عمدتاً شامل پول نقد است به عروس و داماد اهداء مى‌کنند.

 این هدایا که در اصطلاح محلى «هفته» گفته مى‌شود با هدف کمک به تشکیل زندگى جدید زوج‌هاى جوان و جبران هزینه‌هاى عروسى آنان ارائه مى‌شود و هر کسى تلاش مى‌کند که هدیه‌اش ارزشمندتر از هدیه دیگرى باشد.

منبع: سایت تیشینه

شما هم نظر خود را در مورد این مطلب در قسمت نظرات بنویسد بعد از تائید مدیر منتشر خواهد شد